Filipijnen: Het jachtseizoen blijft geopend
Ik ben dol op de Paris Match. Toen ik nog in Parijs woonde kocht ik dit weekblad vol (politieke) achtergrondartikelen en foto’s van al dan niet Franse beroemdheden regelmatig. Nog steeds kijk ik elke keer als ik Parijs ben uit naar dat moment waarop ik me met een Paris Match en een ‘café crème’ op een terras kan installeren: een ultiem geluksmoment.
Afgelopen zondag was er helaas geen tijd voor koffie en dus verslond ik mijn Franse leesvoer in de Eurostar terug naar London. En zo kwam ik terecht in een aangrijpend artikel over de jacht op drugsdealers en verslaafden op de Filipijnen. Nu had ik wel vaag iets gehoord over ‘die president aan de andere kant van de wereld’ en zijn oorlog tegen drugs, maar verder dan dat reikte mijn kennis over het onderwerp eerlijk gezegd niet.
Mijn verbazing was dan ook des te groter (of moet ik zeggen mijn verontwaardiging?) toen ik las dat in zes maanden tijd al meer dan 6000 mensen zijn afgeschoten. Dat klinkt beestachtig en dat is het ook. President Duterte moedigt iedereen aan om bij de minste of geringste verdenking het heft in eigen handen te nemen en de ‘dealer’ of ‘verslaafde’ in kwestie te doden. No questions asked. Slik. Het duurt even voordat het kwartje pas echt goed valt. Dit kán toch niet?
Het gevolg van deze vrijbrief is dat er talloze death squads rondrijden, meestal twee gemaskerde mannen op een motor die, naar wat ik lees, redelijk willekeurig hun medeburgers neerknallen. Voorbeelden van collateral damage in de vorm van vijf jaar oude kinderen die helaas op het verkeerde moment op de verkeerde plek waren zijn er te over. Maar hoe zit het dan met de universele rechten van de mens vraag je je misschien af? Goede vraag, met name artikel 3 lijkt mij in dit geval aardig in het gedrang te komen:
Een ieder heeft het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.
Tja, daarover heeft de welbespraakte president gezegd dat het hem aan zijn derrière zal oxideren… Pikant detail: op de vraag wat de president zou doen als een van zijn kinderen zich zou drogeren, antwoordde hij dat hij dan zou bevelen om hem of haar te doden. Naar het schijnt is een van de zonen van de president echter verslaafd (geweest) en nog springlevend.
De toekomst voor de Filipino’s ziet er niet bepaald rooskleurig uit. Als het aan Duterte ligt worden de straten binnenkort volledig rookvrij – op straffe van een arrestatie en mogelijk een verblijf in een van de overvolle gevangenissen. Karaoke (ja echt!) na negen uur ’s avonds wordt verboden en voor minderjarigen is een avondklok ingesteld. Voor liefhebbers van de schietsport is er echter goed nieuws: het jachtseizoen blijft geopend.