Baas in eigen leven
Van jonge werknemers wordt steeds meer gevraagd. Ze moeten specialistisch en generalistisch zijn, multi-inzetbaar, en altijd openstaan voor verandering. Een analyse van ArboNed laat echter zien dat veel jongeren helemaal niet opgewassen zijn tegen de flexibilisering van de arbeidsmarkt. Zij hebben het gevoel vast te zitten en weten niet hoe ze verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun eigen carrière. Frustratie en onverschilligheid zijn het gevolg.
Overdaad schaadt, ook op de arbeidsmarkt. Een overvloed aan eisen, opties en mogelijkheden leidt onvermijdelijk tot apathie. Het is vergelijkbaar met het effect van de massamedia. We worden overspoeld met informatie, krijgen geen moment rust. We ontvangen continu impressies, zowel thuis als in de publieke ruimte. Tevergeefs proberen we het allemaal te kunnen bijhouden, maar meegaan in de stroom lijkt het enige te zijn dat we kunnen doen. We hebben geen tijd, geen ruimte voor reflectie op ons bestaan. En zo verliezen we de grip op ons leven, het gevoel de regie in handen te hebben. Echter is de afleiding te groot om dit gevoel van onbehagen als aansporing te benutten om de teloorgaande soevereiniteit te herwinnen. Terwijl we comateus naar onze smartphones staren en vergetelheid zoeken in de ijdele nietsigheid van de social media, worden we langzaam verzwolgen door de tijd waarin we leven, een tijd waarin we onze facebook timeline volhangen met inspirational quotes van Einstein, Steve Jobs en Nelson Mandela, maar in werkelijkheid geen idee hebben waar we ons heil moeten zoeken.
Hoe dan te beginnen aan onze zoektocht naar persoonlijke autonomie? Nietzsche zou zeggen dat wij onze tijd in onszelf moeten overwinnen. Daartoe moeten we een gevecht leveren met datgene waarin wij nu juist een kind van onze tijd zijn, namelijk in onze onderworpenheid aan de massamaatschappij vol stimuli, warenfetisjisme en opgedrongen trends. Doe niet mee, pas je niet aan, laat je niet leiden door allerlei externe, materiële impulsen, maar luister naar je innerlijke drijfveren en win je onafhankelijke geest terug.
Ik moet denken aan mijn Italiaanse vriend Mario. Wars van alle multimediale hysterie en ver weg van verstikkende kantoorpanden teelt hij zijn eigen groente en fruit en maakt hij wijn. De wereld om hem heen giert en tiert, maar Mario gaat stoïcijns op in zijn werkzaamheden. De opbrengst van zijn oogst is weliswaar geen vetpot, maar Mario vertelt mij blij te zijn iets moois te kunnen maken. Hij is niet gefrustreerd en onverschillig, maar gepassioneerd en betrokken. Er is dan ook geen gemeenschappelijke maatstaf tussen de wetten van de op status en commercieel succes gerichte massamaatschappij en de waarheid van Mario’s innerlijke wereld. De belofte van geluk ligt alleen besloten in de trouw aan die ene wereld.
http://imgur.com/r/pics/66DxiHX
Het is net als met elk gereedschap. Het gaat erom hoe je het gebruikt. #smarthphone