Even lekker losgaan

,,Ga jij weleens los?” vroeg de interviewer me tijdens een sollicitatiegesprek.

*Ga ik weleens los? Natuurlijk ga ik weleens los. Even denken, dan moet ik meteen even een voorbeeld noemen voor die meneer. Ik ging los toen … De laatste keer dat ik los ging was … Wat is losgaan eigenlijk? De definitie van ‘losgaan’. Los ≠ vast. Los = zonder controle.
Ik ga wel eens de kroeg in, bijna elke vrijdag, het liefst direct uit werk. Soms vergeet ik zelfs te eten omdat ik gezellig aan
de bar zit. Met m’n kont op een kruk, dat wel. En meestal lig ik om twaalf uur weer in bed. Dronken raak ik ook niet, ik heb geen zin in hoofdpijn de dag erna en eigenlijk wil ik de volgende dag goed benutten: lekker vroeg opstaan. Hmm, dat is niet echt een sterk voorbeeld.
Wat een beledigende vraag trouwens! Ga ik wel eens los, pffft, denkt ie dat ik een saaie doos ben ofzo? Ik heb een hartstikke leuk leven. Ik doe aan lindyhop- wie doet er nu aan lindyhop? En ik doe aan sportklimmen. Ha! Als een aapje aan de muur, lekker gek. Ja. Al heb ik net uitgelegd dat klimmen me zowel fysiek als mentaal uitdaagt en een soort verticale puzzel is. Dat klinkt dan weer heel serieus.
Shit.
Even denken, een voorbeeld. Vriendinnen vragen me vaak mee dansen, ik zal toch een keer ‘ja’ gezegd hebben? Laatste drie keer niet, dat herinner ik me nog. Ik zei ‘dansen? Ik moet er niet aan denken joh. Ik moet morgen gewoon werken.’ Dat is ook eigenlijk het probleem. Ik werk teveel, bijna alle dagen. En als ik niet werk dan is er nog het huishouden en de boekhouder en het vriendje. Ja, die ook nog. Ik heb helemaal geen tijd om los te gaan.
Maar dan doe ik toch gewoon alsof ik regelmatig losga? Ik kies wel een herinnering uit het verleden en dan roep ik het gevoel van toen even op. Die tijd, dat ik in m’n uppie naar de Tivoli ging, omdat ik daar wel vrienden zou vinden of maken. En de keren dat ik aan het begin van de avond niet kon bedenken waar die eindigde. En de vele nachten dat ik de laatste trein uit Amsterdam miste en toen ik nog van festival naar festival hopte. Een jaar of vijf geleden alweer, maar dat hoeft hij niet te weten…
Maar shit. Als je na zo’n vraag een minuut wezenloos voor je uit hebt zitten staren, kun je niet met een spontane ‘ja’ antwoorden.*

,,Nee, eigenlijk niet.”