Glibberen
Toen naar buiten kwam dat Lili en Howick hun (zieke?) moeder naar Armenië moesten volgen, was ons landje te klein. Half bekend én onbekend Nederland maakten zich hard voor het blijven van de broer en zus, die volgens de rechter uitgezet dienden te worden. Als je niet onder een steen hebt geleefd, heb je de hele geschiedenis meegekregen. Het is ze gelukt: de twee mogen in Nederland blijven. Ze hopen nu dat hun moeder ook over mag komen. Op het moment van schrijven is nog niet bekend of dit ook gaat gebeuren.
Ken je die mop van die kinderen die naar Armenië gingen?
Laat ik duidelijk zijn: van mij mogen Lili en Howick blijven. Het is voor hen veel fijner om in Nederland verder op te kunnen groeien. Ze spreken onze taal en hebben hun sociale contacten hier. Maar: ze hadden nu natuurlijk eigenlijk in Armenië moeten zijn. Daar zijn ze niet, door het continu doorprocederen van hun moeder / advocaat, door het verspreiden van onjuiste informatie, en door dreigen. Met zelfmoord, bijvoorbeeld. Voeg daar een snufje verontwaardiging van half Nederland aan toe (met natuurlijk ook de nodige bedreigingen, zoals het hoort) en je hebt een staatssecretaris die zijn discretionaire bevoegdheid inzet om een uitzondering te maken.
Hacken om te slagen
Nu lees ik her en der wel dat mensen hier zo hun bedenkingen bij hebben, en ik voeg me bij hen. Want hoe bereik je tegenwoordig iets? Hoe krijg je wat je wil? Nou, niet door je netjes aan alle regels te houden en de brave burger uit te hangen. Nee, je moet doorzetten. Dat betekent zeuren, liegen, bedriegen, bedreigen. Niet zwijgen. Maak stampij, zet je bokkenpruik op! Dan maak je pas kans. In een land dat dichtgetimmerd is met regels en wetten, krijg je pas wat je wilt als je zo hard mogelijk schreeuwt. Als je mensen achter je weet te krijgen. Die mensen weten heus wel dat je eigenlijk geen gelijk hebt, maar springen graag voor je in de bres. Ik schreef het al eerder: zwijgen is goud, een brutale bek is platina. Je kunt niet winnen als je niet glibbert. Je moet de binnenwegen bestormen om de file te omzeilen. Knijpen als de scheids niet kijkt. Hacken om te slagen. Eerlijk duurt het langst, mijn reet.
Ben ik dan niet blij voor Lili en Howick? Jawel. Ik knijp ook weleens een oogje toe als de kneus van de groep een honk steelt. Als de slome als eerste klaar is maar een complete oefening is vergeten. Je gunt het ze wel, maar je weet dat de eerste die het ontdekt precies hetzelfde kunstje gaat flikken. En dan ben je de sjaak. Soms moet je hard zijn… toch?
Wist je dat er bij dit item ook allemaal ongelooflijk hip & happening items verkocht worden in de webshop? Als je een kijkje wil nemen, klik hier!