Ik denk dus het is

Ik moest nog even naar het postkantoor.
Ik had online jurkjes besteld waarvan er eentje terug naar de webshop mocht. Waarom kan ik dat ook niet gewoon terugmailen? Flauw.
Ik zit na het trekken van een nummertje mijn beurt af te wachten en scan mijn omgeving.
Iedereen zit een beetje in zijn eigen bubbel.

De meerderheid kijkt op zijn telefoon en is opgezogen door de virtuele dimensie.
Kijkt af en toe op. Bedenkt dan in een verdwaasd ontwaken ‘Oh ja, hier ben ik eigenlijk ook’.
Sommigen zoeken heil in het scherm waar de nummertjes traag oplopen.
Je moet ergens mee bezig zijn.
En best niet teveel met de mensen rondom je, want dat staat onfatsoenlijk.
Doe dat maar op het web.
Een moeder antwoordt op automatische piloot op onverstaanbare vragen van haar peuter.
Het is meer ‘jij maakt geluidjes dus ik maak er ook’.
Geen echt informatief gesprek.
Ik denk dat ze aan andere dingen denkt.
Verderop zit een man aan een tafel verzonken in gedachten en een stapel pakketjes.
Z’n tong hangt uit z’n mond.
Het is hier levendig en het ademt diversiteit plus gemengde opvattingen over hygiëne.

Naast me voeren twee dames een gesprek.
De Ene klaagt. De Andere heult mee.
Het gaat over de zus van de Ene.
Daar heeft ze volgens mijn geluistervink/luistergevink/vinkengeluister ruzie mee.
De Ene zegt:’Ze wou niet naar het feest komen omdat ik daar zou zijn. En dan gaat ze wel via Facebook dit en dat zeggen. En het is toch zus en zo.’
De Andere zegt:’Ze speelt spelletjes met je.’

Zomaar even een opvatting als een zekerheid gelanceerd.
Wie zegt dat de zus opzettelijk plannetjes zit te smeden?
Ik herken dit denkpatroon als een chronische boosdoener in ons bestaan.
Je eigen ideeën voor de waarheid aanzien.
Om je gelijk te halen. Belangrijk.
Een reflex waar ik mezelf ook meer dan ik wil op betrap.
Ideeën zoals ‘Hij had duidelijk een Oedipuscomplex’ of ‘Ze is onzeker en daarom doet ze dat’ of ‘Hij is vast homo en moet er nog achter komen’ of ‘Ze zal wel over me roddelen’ of ‘Waarom kijkt hij naar haar? Ze hebben het vast met elkaar gedaan’.
Illusies, hypotheses en interpretaties die een eigen leven leiden. Waaraan we een identiteit kunnen ontlenen.
Maar zelden de waarheid.

Het viel me pas te binnen toen iemand anders mijn persoon voor zichzelf had geanalyseerd en er compleet naast zat:
‘Je bent diep vanbinnen niet echt gelukkig he en daarom sluit je je gevoelens af.’
Was ik wel. Ik vond diep vanbinnen gewoon dat hij uit zijn bek stonk en ik vond iemand anders leuker.
Maar hij had zijn waarheid en ik liet hem liever in die waan.

Zo zitten al die mensen rond mij in hun bubbels dingen te bedenken die zij waar vinden. En ook buiten op straat gebeurt het. En ver buiten de stad. In andere landen.
In andere werelddelen bedenken ze ook vanalles en vinden ze dat dat waar is.
In andere tijden was de aarde nog plat.
Deze week vonden twee mensen hun idee over een god zo ontzettend waar dat ze andere ideeën daarover beledigend vonden. En toen bedachten ze dat die ideeën moesten worden vermoord.
En toen stierven er echte mensen.