Is het WK interessant zonder Oranje?
Naast de VS, Chili en Italië is het Nederlands elftal de grote afwezige op het huidige WK in Rusland. Dit is inmiddels in volle gang. En in Nederland leeft het… eigenlijk niet. Natuurlijk, op sociale media wemelt het van de grapjes, ergernissen over spelers en tactieken, kritiek op de VAR enzovoorts, maar er is geen sprake van felgekleurde en luidruchtige volkshysterie (hoewel…). Want wij zijn niet goed genoeg gebleken om mee te mogen doen in Rusland. Saoedi-Arabië wel, en ook Panama is van de partij. Niet bepaald landen waarover je qua voetbal over naar huis kunt schrijven. Her en der hoor ik mensen verzuchten dat ze niet snappen dat deze landen er wél bij mogen zijn en onze jongens niet. Grofweg zijn de mensen in Nederland te verdelen in drie groepen, als het om deze kwestie gaat.
Groep 1: de ongeïnteresseerde onwetenden
Over deze groep kan ik kort zijn: ze hebben niet eens door dat het WK bezig is. Deze mensen mengen zich niet in speculaties of discussies, al moet ik zeggen dat ik met een van deze figuren mijn tv deel en dat deze dus per definitie niet wordt afgesteld op NPO 1.
Groep 2: de vrijzinnige voetballiefhebbers
Deze groep mist onze jongens ontzettend op dit mondiale eindtoernooi, maar kan zich eindeloos verkneukelen bij een mooie pass van Rakitic, een loei van Ronaldo of een schijnbeweging van Neymar. Zelfs zijn fopduiken oogsten lof bij deze club.
Groep 3: de afgunstige azijnpissers
Het werd langzaamaan duidelijk: Nederland gaat niet naar het WK. Frankrijk en Zweden bleken in de kwalificatie te sterk. Nadat eerst Danny Blind het gal van de natie over zich heen kreeg, verschoof men het spugen naar de landen en spelers die de kwalificatieronde wél doorgekomen zijn. Zo hield IJsland afgelopen zaterdag Argentinië op 1-1. Het kleine landje oogst lof, maar ook kritiek: volgens velen is hun speelstijl te bestempelen als ‘anti-voetbal’. Wereldkampioen Duitsland ging zondag onderuit tegen Mexico. Nota bene door een doelpunt van Hirving ‘El Chucky’ Lozano, een speler uit onze eigen Mickey Mouse Eredivisie! Spelend bij de landskampioen, maar toch: als zo’n lichtgewicht tegen het machtige Duitsland kan scoren, dan kon mijn oma dat waarschijnlijk ook. Ik lees de commentaren en voel een plaatsvervangende depressie opkomen. Maar tegelijkertijd weet ik dat mensen tegenwoordig op deze manier hun frustraties van zich af schrijven. Een paar seconden later zullen zij zich druk maken om Trump, AZC’s of de zoveelste lerarenstaking.
Bij welke groep hoor jij? Kun je leven met een voetbalzomer waarin de spelers van het Nederlands elftal hooguit een cocktail zullen bestellen op het strand van Ibiza? Geniet je van wonderschone acties en goals, of zeurt er ergens in je achterhoofd voortdurend de gedachte ‘dat had Nathan Rutjes ook gekund’? Zelf juich ik voor iedere mooie actie die ik mag aanschouwen. En terwijl ik mijn armen in de lucht gooi en luidkeels mijn waardering laat blijven, laat ik snel een klein snikje ontsnappen. Want jammer blijft het wel, onze afwezigheid op het wereldkampioenschap.