Je suis 3 Suisses

Bedrijven proberen een slaatje te slaan uit Charlie Hebdo. En dat kan niet! Althans, dat vinden veel mensen.

Toegegeven, Je 3 Suisses Charlie, van 3 Suisses, voelt niet in de verste verte als een poging om sympathiek te zijn. Maar toch denk ik dat we blij moeten zijn met deze bedrijven, die over de rug van vermoorde cartoonisten geld willen verdienen. Zij geven het goede voorbeeld. Zij vertegenwoordigen de enige religie die wereldwijd aanhangers heeft. En de enige religie die een brug kan slaan tussen de ouderwetse geloven. Geld.

Bij religieus geweld denk ik vaak aan de dag dat ik in Hebron was. Een Palestijnse stad met daarin Joodse nederzettingen. Shit was aan in Hebron. En dan niet op de goede manier. Netten die boven de oude souk zijn gespannen om de spullen – WC-potten en zo – op te vangen die door de kolonisten omlaag worden gegooid. Checkpoints die je aan het oude Berlijn doen denken. Lege, verlaten straten waar het enige sein van leven de patrouillerende Israëlische soldaten zijn. Verhalen over schietpartijen op mensen van het andere geloof. En, erg belangrijk in dit verhaal, een moskee / synagoge waar Ibrahim / Abraham geboren is. Shit was aan in Hebron door, hoe kan het ook anders, religie.

Maar hoe anders was dat in Bethlehem, onze uitvalsbasis niet veel verderop. Hier is de sfeer een stuk minder gespannen, terwijl de plek qua religieus belang niet onderdoet voor Hebron.

Bij de Geboortekerk, op de plek waar – je raadt het al – Jezus geboren is, stopte de ene na de andere Israëlische tourbus vol met Christelijke toeristen. Rondom de kerk kan je geen steentje wegschoppen zonder een rozenkransje, kruis of kerststalletje te raken, met daarachter een Palestijnse verkoper. In Bethlehem, de bakermat van het Christendom, komt geloof op de tweede plek. Achter geld.

Kon de wereld maar een voorbeeld nemen aan Bethlehem. Of aan de smakeloze inhaker van 3 Suisses wat dat betreft.

Je suis 3 Suisses!