Mag ik zeggen dat ik Mart heb gemist?
Tour en Mart. Het is geen toeval dat ze uit evenveel letters bestaan. Net als France en Smeets trouwens. Ze zijn voor elkaar bestemd. Dat werd dit jaar wel duidelijk, in een Tour die werkelijk álles in zich had. Behalve Mart. Zelfs Lance Armstrong vroeg zich af waar Mart was. Dat snap ik wel. De overwinningen van Lance waren nooit zo groots geweest als Mart er niet bij was geweest om ons elke avond onderdeel van de Tour te maken. De Avondetappe. De naam verklapt de perfectie van het programma, hoewel de bewoording ‘programma’ dan weer een belediging is voor de Avondetappe.
Ik weet zeker dat ik nooit een lekkerder glas rode wijn heb gedronken dan het glas dat Mart avond na avond hief. Drie weken lang was er geen betere plek om te zijn, dan in de tuin of het kasteeltje waar Mart was. En doordat hij iedere dag een ander pittoresk pleintje met zijn aanwezigheid verblijdde, reisde ik zelf ook een beetje mee met het peloton.
Ik miste deze zomer het warme bad dat Mart weet te creëren met zijn binnen Nederland wereldberoemde uitspraken. Toegegeven, ook ik heb me schuldig gemaakt aan de Mart Smeets Bingo, maar niet omdat ik zijn uitspraken irritant vond. Net zoals ik bij echt Bingo geen hekel heb aan nummer 48, of 12. Als Mart vertelt dat WIJ het goed hebben gedaan, mag ik dat zeggen?, gaf hij me een gevoel van vertrouwdheid. Een dekentje van geborgenheid dat ik graag over me heen trok. Ja Mart, jij mag dat zeggen. Jij mag alles zeggen Mart.
Ik mis zelfs de gasten van Mart, die nooit meer dan schaduwen waren in de aanwezigheid van de Zonnekoning van het wielrennen. Niet iedereen kon daar goed tegen. Maar dezelfde mensen lachen wel om de interviews van John Stewart, waar de gast ook gedegradeerd wordt tot veredeld publiek. Mag ik zeggen dat die mensen hypocriet zijn Mart? Ja, ik denk dat ik dat wel mag zeggen.
Als deze Tour iets heeft bewezen is het wel dat een Tour zonder Mart toch maar een Tour zonder Mart is. Gelukkig bleef één ding gewoon hetzelfde. Traditioneel werd de uitzending onderbroken precies op het moment van de prijsuitreiking waar we 3 weken naartoe hebben gewerkt, en het was Dione die het mooi verwoordde in een quote die uitgerekend door Mart Smeets tot een begrip is gemaakt, waardoor mijn Tour toch nog goed eindigde: De Tour wacht op niemand, het 8 uur journaal ook niet.