#notmypope

Het was maandag 22 december, en Gerbert liep een beetje bedremmeld door de gang. Het had de feestelijke aanloop naar het kerstfeest moeten worden, maar in plaats van een opbeurende speech over vrede op aard en respect voor de waard (die toch zo z’n best deed) waren hij en z’n collegas behoorlijk afgefakkeld.Dat ze een te groot ego hadden gekregen. Dat ze niet meer om anderen gaven. Dat ze grafkoppen hadden. Dat ze te rijk waren. Alle dingen waar ze al jaren zo van hadden genoten konden opeens niet meer. Dat heb je vaker met nieuw management; zo’n flapdrol die opeens alles anders wil. ‘Een frisse wind’, ‘alle neusjes dezelfde kant op’, ‘refocussen’. Refocus jezelf maar de deur uit, dacht Gerbert.

Wat zou de eigenaar hier eigenlijk van vinden? Officieel was hij ook betrokken bij de selectieprocedure. Had hij even niet opgelet? Onmogelijk … de eigenaar was doorgaans een betrokken kerel, en zeker zo’n belangrijke vernieuwing kon hem niet ontgaan zijn. Maar waarom dan deze keuze? Hoe kon deze linkse-hippie opeens de hoogste functie in het bedrijf bekleden? En dan ook nog eens het lef hebben om Gerbert terecht te wijzen over zijn vakbeoefening! Alle pleziertjes worden taboe. Beschuldigd van ‘Terrorism of gossip’. Straks werd het dragen van een jurk nog verboden.

Dit kon wel eens het einde zijn van het bedrijf waar Gerbert zo van hield. Eén van de oudste bedrijven ter wereld, met een geschiedenis die terug ging tot in ieder geval het jaar 325, volgens sommigen zelfs nog eerder. De waarden van de nieuwe baas waren niet die van Gerbert. ‘Heb uw naaste lief’, ‘sta klaar voor de mensen’, ‘wees bescheiden’; hippie-geneuzel. De nieuwe baas was een natte tosti. Waar was de kille rechtlijnigheid, de weerstand tegen wetenschap en het afzetten tegen homosexualiteit gebleven? En dan als klap op de vuurpijl tussen neus en lippen door verkondigen dat de Big Bang echt gebeurd moet zijn. Blasfemie! Op de brandstapel met die man!

Het moest een foutje zijn. Normaal gesproken maakte de eigenaar geen foutjes, maar eens moet de eerste keer zijn, en dit was duidelijk een fout. Jarenlang was het beleid rechtlijnig: onze wet boven die van jullie, wij vertellen hoe het zit en jullie luisteren. En als jullie willen dat we ook naar jullie luisteren, betalen jullie. Niks luisterend oor, we hebben het druk. Niks compassie, je heb je aan onze regels te houden en anders ben je een zondaar. Ons bedrijf gelooft niet in voorbehoedsmiddelen of vaccinaties. Ons bedrijf gelooft niet in evolutie. En dat gooit deze nieuweling nu allemaal door de war. Gerbert stapt gefrustreerd z’n bed in. Het is vast een fase, en voor je het weet was alles weer als vanouds. Misschien toch eens kijken naar een ontslagclausule. Voor het slapen gaan twitterde Gerbert nog snel een berichtje. #notmypope.