The fight of the century
Het is vijf uur in de ochtend als mijn wekker gaat. Ik slenter naar de bank. Op mijn laptop zoek ik een goede livestream, op mijn telefoon probeer ik Meerkat en Periscope voor het eerst uit. Om 6 uur ben ik er helemaal klaar voor, de Fight of the century. ‘Money’ Mayweather tegen Manny Pacquiao.
De haperende stream toont een voorzichtige wedstrijd, met zoals verwacht een verdedigende Mayweather. De apps op mijn telefoon werken niet, dus open ik ad.nl. Hier staat niks over de wedstrijd, maar gaat het over Nepal. Ik denk terug aan de keer dat ik in Nepal was. Aan de gebouwen in Bhaktapur die er nu niet meer staan. Aan de mensen die ik misschien wel gezien heb in Kathmandu en er nu niet meer zijn. Ik vraag me af of er iemand uit Nepal naar deze bokswedstrijd kijkt. En ik denk aan Chitwan National Park, wat minder hard getroffen lijkt te zijn.
In Chitwan maakte ik een wandelsafari en gingen we in de dichtbegroeide bossen en tussen het hoge gras gewapend met een tak op zoek naar wilde olifanten, neushoorns en misschien zelfs een tijger. Halverwege ronde drie besef ik me dat die wandeling veel overeenkomsten had met deze Fight of the Century.
Tegen beter weten in hoop je op spektakel. Je wordt gewaarschuwd: de kans is groot dat je alleen vogels ziet, Mayweather zal gaan verdedigen. Maar dan, in ronde 4, lijkt er iets te veranderen. Tijgersporen. Pacquiao vindt een opening en raakt zijn tegenstander vol in het gezicht. Hij deinst terug. Eerst een boom waar de tijger in gekrabd heeft, dan verse urine. Nu gaat het gebeuren. Er gebeurt niks. Maar al gebeurt er niks, alles is anders. Het kán. Een paar rondes later veert iedereen omhoog als er een neushoorn maar een paar meter van ons afstaat en Pacquiao weer een klein offensief plaatst. We springen snel achter een boom en bekijken van daaruit het gevaar, Mayweather doet hetzelfde maar gebruikt zijn bokshandschoenen als boom.
De laatste rondes gaan in. We lopen alweer terug naar het bootje. Nu moet het gaan gebeuren. Wat gazelles rennen vlak voor ons langs, Mayweather rent zelfverzekerd om Pacquiao heen. De bel klinkt. Het zit erop. Mayweather, de tijger die zich goed verborgen heeft gehouden, wint. Op punten. We stappen in het bootje, ik klap mijn laptop dicht. Licht teleurgesteld over wat ik niet heb gezien, maar nagenietend van de spanning dat ik zomaar de gebeurtenis van de eeuw had kunnen zien.