The street is the limit
Met trots woon ik in de Javastraat, de hoofdstraat van het opkomende Amsterdam Oost. Een gezellige mengelmoes van Turkse supermarktjes, Amsterdamse kroegen en hippe koffietentjes. Er is zelfs elke maandagavond een gezamenlijke soepmaaltijd waar de hele buurt mag aanschuiven. Gemoedelijk he? Dorps bijna. Toch valt dat tegen: iedereen leeft straal langs elkaar heen. Natuurlijk groet ik mijn buren, maar ik heb geen idee in welke volgorde ze boven me wonen. En in drie jaar tijd ben ik nog nooit bij de soepmaaltijd geweest.
Daar wil mijn overbuurman – die ik ook niet kende – verandering in brengen. Marnix Haak (29) is filmmaker en startte op 1 september 2016 met zijn project Jaffa Jaffa. Op dat moment begon het aftellen: 365 dagen lang mag hij de Javastraat niet uit. Hij legt alles vast: georganiseerde activiteiten, spontane situaties, het leven van de mensen in de straat, de soepmaaltijden en nog veel meer. Hij monteert alles aan elkaar en post de vlogs op zijn YouTube-kanaal. Allemaal in de hoop dat zijn buurtgenoten elkaar beter leren kennen.
Een jaar lang de straat niet uit voor een verbonden buurt
En werkt dat? De 365 dagen zijn natuurlijk nog niet voorbij, maar als voorlopige conclusie zou ik willen zeggen: deels. In de vlogs komen veel verschillende buurtgenoten voorbij. Sommigen herken ik, al weet ik niet precies waarvan. Bij anderen weet ik precies waar ik ze van ken. Bijvoorbeeld van hun versierde fiets, of kleurige kleding en harde zangstem. Dankzij Marnix leer ik eindelijk de markante figuur kennen die dag in dag uit, weer of geen weer, zingend mijn straat doorfietst.
Sociologiestudent Anne-Floor doet onderzoek naar Jaffa Jaffa. Ze vraagt zich af of het project buurtgenoten inderdaad aan elkaar verbindt en of die binding blijvend is. Het is nog wat vroeg om daar al uitspraken over te doen, maar de sociologe heeft wel een bevinding waar Marnix zich in herkent. Ze sprak met buurtgenoten over hoe ze het project ervaren: willen ze meedoen, kijken ze de vlogs en leren ze elkaar daadwerkelijk beter kennen? Daaruit blijkt dat de jonge Javastraatbewoners, ik dus, enthousiast zijn over het project. Dat klopt wel: ik volg het project op Facebook, kijk de vlogs en ga zeker even kijken bij het eindfeest op 1 september. Als ik Marnix tegenkom, stoot ik mijn gezelschap aan, wijs en vertel over het project. Net als mijn generatiegenoten spreek ik hem niet aan en heb ook niet de behoefte om in zijn vlogs te komen. Dat geldt niet voor de oudere Javastraatbewoners. Ook zij zijn enthousiast, maar veel meer bereid om ook een video op te nemen. Of ze de vlogs allemaal terugkijken is dan wel weer de vraag.
Kort gezegd: Jaffa Jaffa brengt de ene helft van de buurt in beeld en de andere helft kijkt ernaar. Misschien niet het ultieme doel van het project, maar wel een stap in de goede richting. Verbinding in de buurt vergt niet alleen een dappere filmmaker, maar ook buurgenoten die uit hun schulp durven te kruipen. Misschien dat ik binnenkort toch maar eens naar de soepmaaltijd ga.
Hi Roos!
Ik las je artikel hier op Kaf.online en wil graag met je in contact komen om iets te vragen.
Met Marnix werk ik momenteel aan een programmaatje waarbij we volgende week iedere werkdag een half uurtje live gaan op Facebook voor ‘Jaffa Jaffa Late Night’. Zoals je misschien weet zit zijn jaar er bijna op.
Zou ik je wat vragen kunnen stellen naar aanleiding van je artikel?
Het beste ben ik bereikbaar op 06-81140144.
Groetjes Sophie
Whoop whoop