Verboden te koken in de keuken
‘Haha, someone interested in a fully equiped kitchen that you cannot use?’ Deze post met verwijzing naar een artikel kwam voorbij op mijn Facebookwall. Cooking was ‘strictly prohibited’ in dit appartement dat genoemd werd in een artikel over bizarre verhuursituaties in Amsterdam. ‘Due to regulations’. Compleet belachelijk, maar helaas bleek het ook de realiteit van mijn eigen woonsituatie.
Ik woonde een jaartje op een ietwat vreemd zolderappartement toen ik besloot dat er wat moest veranderen. In de winter vroor m’n neus van m’n gezicht. En als ik wilde koken op mijn elektrische tweepitskookplaat, moest eerst de elektrische verwarming uit om te voorkomen dat de stoppen door sloegen. En die keer dat er een meterhoge steekvlam uit het kacheltje kwam realiseerde ik me dat er geen andere vluchtroute was dan de gangbare route vijf trappen af. Dan is er nog die Sanibroyeur. Dat is een elektrische wc-tje dat niet eens genoeg kracht heeft om een goede drol weg te spoelen. Oja en de schimmel in de raamkozijnen is niet zo goed voor de luchtwegen. Ik zette de problemen op een rijtje en legde deze aan de hoofdhuurder, de beheerder en aan de eigenaar voor. En, zoals een goede social media tease zou zeggen: ‘Je raadt nooit wat er toen gebeurde!’
De hoofdhuurder zei zoiets als: ‘vraag het maar aan de eigenaar’. De eigenaar (die het huis met een erfenis kreeg) zei iets in de trant van: ‘ik weet van niks, ik heb nooit iets geweten, en ik wil niets weten’ De beheerder tot slot: ‘De berging op zolder is niet geschikt om te koken en te wassen. Er zijn daar geen voorzieningen voor zoals afzuiging waardoor het vocht niet afgevoerd wordt. In het algemeen is het een berging. De elektra is ook gebaseerd op de berging situatie. Het is niet een losse studio maar een berging met een aantal voorzieningen maar niet volledig’ Letterlijk, inclusief grammaticale fouten en viermaal het woord ‘berging’.
Ik heb nooit ontrafeld wat die tekst nu eigenlijk betekent. Ik contraheerde dat ik ‘in het algemeen’ al een jaar in een berging woonde. Althans, ‘een berging met een aantal voorzieningen maar niet volledig’. De eigenaar die niets wist en nooit iets geweten had, kwam me ineens vertellen dat ik er voortaan niet meer mocht koken. En eigenlijk mocht ik er ook niet leven, maar ik mocht er wel slapen. Waar de grenzen exact lagen was me een raadsel. Ik besloot eieren voor m’n geld te kiezen en zo snel mogelijk te verhuizen. Opgelost, zou je denken. En, om nog eens een social media-tease te gebruiken. Je gelooft nooit wat de beheerder toen zei!!!
Hij zei vrij vertaald: je kunt niet zomaar weg. Eerst moet de hoofdhuurder akkoord gaan. Maar aangezien hij jouw maandelijkse bijdrage zal missen, zal-ie vast niet snel tekenen. Even samenvattend: ik mag er niet wonen, maar ik mag ook de huur niet opzeggen. Dat is net zo logisch als een keuken waar je niet in mag koken. (En net zo logisch als de stockfoto boven dit artikel.) Lang leve de Amsterdamse huurhuizenmarkt.