Vijf jaar Hollande: belabberd of niet?

Ik weet nog precies waar ik was, vijf jaar geleden, toen bekend werd dat François Hollande tot nieuwe president van Frankrijk was gekozen: in mijn oude appartement in Utrecht, voor de tv met mijn Franse vriendin Audrey en een gezonde portie McDonalds-voedsel. Ik weet ook nog precies wat zij zei: ‘Nu gaat Hollande ons eerst vijf jaar lang nog verder de ellende in helpen en daarna mag la droite (de liberalen) het puin gaan ruimen.’

Inmiddels is het 2017 en staan de presidentiële verkiezingen weer voor de deur. Dit weekend gaan de Fransen naar de stembus voor le premier tour (de eerste ronde), waarna slechts twee kandidaten zullen overblijven. Deze gaan vervolgens door naar le second tour in mei en één van hen wordt dan uiteindelijk de volgende president van de Vijfde République. Maar voor het zover is vraag ik me af hoe belabberd (of niet) Hollande het er eigenlijk vanaf heeft gebracht: tijd om een minibalans op te maken.

(Jongeren-) Werkloosheid
Dit was toch wel hét stokpaardje van Hollande in 2012. En hoewel de werkloosheid door de jaren heen af en toe licht daalde, staat de teller helaas nog steeds rond de 10%, daar waar deze na het presidentschap van Sarkozy bleef steken. Voor jongeren tussen de 15 en 24, een groep waarvoor Hollande zei bij uitstek een president te willen zijn, is dit zelfs een schokkende 23,79%. Ter vergelijking: in Nederland is de werkloosheid rond de 5 procent, net als in het Verenigd Koninkrijk en Duitsland.

Begrotingstekort
Een ander heet hangijzer is het gigantische begrotingstekort waar Frankrijk mee worstelt. Na vijf jaar Hollande is dit zowaar wat gezakt: van 89,6 miljard aan het einde van Sarkozy’s termijn naar 68,9 miljard eind 2016.

Inkomstenbelasting
Daar waar de fiscus in 2012 nog ‘slechts’ 56,5 miljard aan inkomstenbelasting ophaalde is dit bedrag inmiddels gestegen tot 72,3 miljard. Helaas is deze stijging waarschijnlijk ook de voornaamste reden voor de eerder genoemde daling van het begrotingstekort. Het was beter geweest als de regering ook een aantal broodnodige – zij het onpopulaire – bezuinigingen had doorgevoerd om de enorme schuldenberg waar Frankrijk mee worstelt terug te dringen.

Bon, ik kan een president natuurlijk niet zomaar afrekenen op 3 lullige puntjes. Een mandaat is zoveel meer dan een arbitrair gekozen selectie van graadmeters. Feit blijft echter dat François Hollande de eerste (!) president van de Vijfde République is die zich niet herkiesbaar stelt voor een tweede termijn. En dat zegt op zichzelf natuurlijk al genoeg. Ik bedoel, de meeste politici hebben van nature een flinke (over)dosis aan vertrouwen in hun eigen kunnen. Iemand moet het dus wel heel beroerd hebben gedaan wil hij zich niet herkiesbaar stellen. Toch nog een primeur voor Hollande.