Beledigd

Beledigd. Ze was best wel beledigd dat ik dat zei. Dat kan kloppen want ik had haar een koe genoemd, en zonder disrespect voor de beestjes; dat is doorgaans een belediging. Technisch gezien had ik haar niet zozeer een koe genoemd, maar haar positionering en reactie vergeleken met die van een koe. Ik vond het terecht: toen de treindeuren openden stond ze me midden in de deuropening, nog net niet herkauwend, aan te kijken met de holle, nietszeggende blik die me vooral aan onze zwart-wit gevlekte vrienden deed denken. En ze ging niet opzij. Dus toen ook een ‘eh mag ik er misschien langs?’ niet tot een stap opzij leidde had ik haar met een koe vergeleken, en toen ook dat niet hielp me langs haar gewurmd. Maar na enkele meters werd ik bij de arm gegrepen. Zo sprak ik niet tegen haar! Wat dacht ik wel niet? Ik dacht eigenlijk vooral dat ze haar trein ging missen, en daar had ik gelijk in. Het leek haar echter niet te deren en ik kreeg een flinke donderpreek voor mijn kiezen. Ik had dat niet avn haar te vinden. Zij was namelijk niet zo iemand die zich dat soort dingen liet zeggen! Ik opperde dat ik toch wel zo iemand was die het net tegen haar had gezegd.

Ergens had de vrouw natuurlijk een punt, ik had haar bewust en gericht beledigd. Dan is het niet zo gek dat ze zich ook beledigd voelde en reageerde, al blijf ik erbij dat mijn uitlating in dit geval terecht was. Maar in haar “You don’t get to judge me!” kon ik me niet vinden. Want dat doe ik wel (met enig plezier). Natuurlijk heeft zij het recht om ongelooflijk schijt te hebben aan wat ik vind, maar dat betekent nog niet dat ik het niet mag zeggen.

Gekwetst zijn en vinden dat anderen daar iets mee moeten is een nieuw dingetje. Mensen zijn offended door komedie, gekwetst door meningen en getriggerd door een gebrek aan trigger warnings. En dat blijft niet bij de betreffende mensen zelf, daar moet de maatschappij wat mee. Het is onze verantwoordelijkheid dat andere mensen niet offended zijn. Want dat zou vreselijk zijn. Het voelt altijd een beetje overtrokken om vrijheid van meningsuiting er met de haren bij te sleuren, of om te beginnen met ‘als we bij alles voorzichtig moeten zijn is het een slippery slope naar een censuurmaatschappij’. Maar eh … nou dat is het wel. En kijk, ik ben de kwaadste niet. Ik ben doorgaans best een joviale kerel, en als je vriendelijk aangeeft dat je ergens moeite mee hebt zal ik me vrijwel altijd aanpassen. Maar soms ga je dingen horen die je niet aanstaan, en daar zul je mee moeten leren leven. Je mag de spreker stom vinden, je mag de spreker ontlopen, niet uitnodigen of terug uitschelden. Je mag alleen niet eisen dat de spreker iets anders vindt.

Ik besef me dat het voorbeeld van mevrouw Koe niet ideaal was, aan haar richtte ik immers een bewoording met als doel haar te beledigen, en terwijl haar eis dat ik iets anders moest vinden ongegrond was kon ze natuurlijk best de wens uitspreken dat ik mijn uitingen in het vervolg (en liefst het verleden) voor me hield. Maar in het algemeen: beledigd zijn is een persoonlijk iets. Jij wordt ergens door geraakt, iets wat vervelende herinneringen of gedachten oproept. Beledigd of gekwetst zijn is je goed recht. Het betekent alleen niet dat iemand anders daar iets mee moet doen. Net zoals jullie je niks van dit verhaal hoeven aan te trekken.