Het boek

Ach, het arme boek. Daar ligt het, onder de tijdschriften en de tablet. Of het staat. Ingeklemd, geanonimiseerd tussen zijn soortgenoten. Opgeruimd staat netjes. En het schreeuwt niet om aandacht, het wekt niet de indruk dat het verbolgen is om het feit dat het vergeten wordt. Een boek wacht wel. Liggend of staand. Het laat zich stapelen, wegstoppen in dozen. Dozen als massagraven, klaar voor het oud papier. Maar hebben de boeken in die dozen geleefd? Of zitten ze nog in het plastic? Het boek weet dat het maar één functie heeft. En dat werkt in zijn nadeel. De eigenaar zal hem hoogstens één keer lezen en vervolgens misschien doorgeven als verjaardagscadeau, meestal bij gebrek aan fantasie. Het boek schikt zich in zijn lot. De mensen die voor hem opkomen zijn trouw, maar worden lang niet altijd serieus genomen. Het échte leven heeft geen tijd voor een boek. Een boek duurt te lang. En het is geduldig. Een boek laat geen bliep horen, schrijft niet maandelijks geld af van je rekening. Dus je kunt het net zo goed bewaren voor later. Als je tijd niet meer zo kostbaar is. Ach, het arme boek.

Maar daar, het ríjke boek! Het ligt geduldig te wachten totdat iemand het openmaakt. Iemand die waardig genoeg is. Nieuwsgierig. Klaar voor avontuur. Het boek laat complete werelden tot leven komen. Werelden die niemand ziet, enkel de lezer heeft er toegang tot. Het boek belooft een exclusieve ervaring. Niemand kijkt ongemerkt met de lezer mee, hackers staan machteloos. Het boek schept leven en geeft daarin meer ruimte dan je als mediagebruiker ooit ergens anders zal ervaren. Je hoeft niet vlakbij een stopcontact te zitten om te kunnen lezen, of je druk te maken of je boek het wel redt tot het einde van de dag. Een boek kan eeuwig zonder voeding. En tóch leeft het. Ezelsoren, beduimelde bladzijdes, het boek wentelt zich gewillig in elke vorm van verslinding. Het moet van oog tot oog en van hand tot hand gaan. Keer op keer kan er uit deze bron gedronken worden. Hij raakt nooit uitgeput. Wat een rijkdom.

Jij zet het boek niet aan, het boek zet jóu aan. En dat heb je nodig. Ja, jij ook. Want we staan met zijn allen al te lang op stand-by. Slurpend van de frisdrank die YouTube heet, ons lavend aan de social friet (#teamfriet) met meme-onaise. We worden passief en dik, zowel lichamelijk als geestelijk. Een boek komt daarmee weg, passief en dik zijn. Wij mensen niet. Lees eens een boek, je weet niet wat je meemaakt.