De fiets van de buren

De buren hebben hun fiets op een pallet op hun parkeerplek gezet. Het is een donkere damesfiets met aan het stuur een mand en een kinderzitje op de bagagedrager. Omdat het hele stratenblok wordt verbouwd, zijn alle parkeerplekken in kleine zandvlaktes veranderd. Iedereen in de buurt heeft zijn fiets daarom in de schuur gezet. Behalve de buren. Zij houden hun fiets dus op die pallet. Op die zandvlakte.

Wat betreft de buren, zo verkondigden zij eens, is de wereld al vol regels die vooral zijn bedoeld om het de hardwerkende burger onnodig moeilijk te maken. Als zij de hakken in het zand kunnen steken, tegen wat dan ook, aarzelen zij niet om dat te doen. Het vergt een minimale inspanning om die fiets evengoed in de schuur te zetten. Maar die handeling is niet noodzakelijk. En dus blijft die fiets mooi staan waar die staat.

Je kan je afvragen wat de rebelse daad met de fiets doet. Die kan echt helemaal niets aan de situatie veranderen. Stel je voor, die fiets moet dag en nacht op die pallet staan, zonder de beschutting van de schuur. Deze fiets heeft nog mazzel dat het nu niet zo heel vaak regent. En als het regent is het een mager buitje dat snel weer overwaait. Maar dan nog. Is deze onbewaakte fiets op die pallet geen gouden kans voor fietsendieven? Staat de fiets van de buren wel goed op slot? Wat nou als ze ’s ochtends buiten staan en hun fiets is weg?

Het kan beargumenteerd worden dat de buren ergens voor staan. Principes hebben. Zij volgen hun eigen weg, laten zich niet leiden door de massa. Ergens dwingt dat nog enige bewondering af. Maar als hun fiets op een ochtend is verdwenen of roestplekken heeft opgelopen, hebben ze erg weinig aan die bewondering. Of hun principes.