De opkomst van de menfluencer

Andrew Tate is overal in het nieuws. Via TikTok, Instagram en YouTube vertelt hij jonge mannen hoe ze net zo’n baas kunnen worden als hij, en miljoenen mannetjes verslinden die boodschap. Hoe werd hij zo populair?

Wie is Andrew Tate?

Tate omschrijft zichzelf als een alfa-man. Hij is succesvol, rijk, briljant en vrouwen staan voor hem in de rij. Tate geeft advies aan jonge mannen, en vertelt hen hoe ze om moeten gaan met tegenslag, wat een succesvol man maakt, hoe de wereld in elkaar zit en hoe ze in die wereld kunnen uitblinken. In deze video, gemaakt nadat Tate van een aantal platformen was verbannen, legt Tate zelf uit hoe hij zichzelf ziet.

Mijn grootste probleem met Andrew Tate is een probleem dat ik met wel meer conservatief gerichte mannen heb: ze lijken op geen enkele manier buiten hun eigen wereldbeeld te kunnen kijken. Dat andere mensen andere ervaringen en verlangens hebben lijkt niet bij ze op te komen. Vaak quoten ze onderzoek waaruit blijkt dat vrouwen gemiddeld gelukkiger zijn in een leven dat meer gefocust is op moederschap dan op een carrière, en trekken daaruit de conclusie dat dat dus automatisch voor elke vrouw geldt. Dat vrouwen onderling verschillen, het onderzoek werd gedaan in een maatschappij met wat historische bagage én dat de rol van de vrouw niet zo binair hoeft te zijn (óf thuis moederen óf 80 urige werkweken) gaat aan ze voorbij. Ergens heb ik ook sterk het vermoeden dat deze zelfbenoemde alfa-mannen het erg lastig zouden vinden om een vrouw die intellectueel hun gelijke is aan hun zijde te hebben. Alfa-ego is notoir fragiel, en een partner die je er bij tijd en wijle uitlult of (horror of horrors) meer verdient is natuurlijk not done.

Een ander punt dat me dwars zit is dat een deel van de droom die hij verkondigt, een alom aanbeden rijke knappe alfa-boss worden, voor het gros van zijn week-gekniede volgertjes natuurlijk helemaal niet tot de mogelijkheden behoort. Het is weer het verkapte ‘pull yourself up by your bootstraps’, waarbij door succesvolle mensen vaak wordt genegeerd hoeveel mazzel ze hadden met de boots en straps die ze zijn toebedeeld. Het voelt toch een beetje als tips aannemen van een Kardashian over hoe je beroemd moet worden.

Menfluencers

Menfluencers komen niet alleen in het smaakje Andrew Tate. Psycholoog, en recent compleet van de wagen gevallen menfluencer Jordan Peterson komt uit een meer Christelijk-conservatieve hoek. Naast best solide advies over hoe je wat van je leven kunt maken als onzekere jongeman gaat het ook bij Peterson mis als hij de beste weg voor sommigen verwart met de enige weg voor iedereen. Maar wat je ook van het advies vindt, dat het aanslaat is onomstoten. Op de vraag hoe dat kan geven Tate en Peterson zelf antwoord: ‘there’s simply nobody else doing it’. In een maatschappij die (terecht) steeds minder (exclusief) voor mannen is ingericht, en die steeds meer vragen stelt bij mannelijkheid zijn er jonge mannen die zoeken naar mentoren en die zijn schijnbaar alleen te vinden in de ultra-conservatieve hoek. En als we niet de nieuwe generatie mannen willen overlaten aan bovenstaande heren is het misschien tijd voor wat betere alternatieven.