Ergernissen

Dit item is eerder gepubliceerd, op 30 maart 2016.

Mensen die hun paraplu in je oog steken en je dan boos aankijken. Groepjes vrouwen die in de smalste doorgang van de supermarkt gaan overleggen. Daklozen die niet blij kijken nadat ik ze geld heb gegeven. Meteen na het douchen merken dat je moet poepen. Die ene lul die na happy birthday nog ‘hij leve hoog’ inzet. Mensen die ‘ze blijven met hun poten van onze traditie af!’ roepen. Mensen die door alles beledigd zijn en vinden dat daar iets mee gedaan moet worden. Het iets te vrouwelijke gilletje als ik mn kleine teen stoot. ‘Nee’ drukken bij de vraag ‘Er is geen bon beschikbaar, wilt u toch doorgaan met pinnen?’ Mensen die willen dat ik hun kutmuziek opzet. Mensen die mijn kutmuziek niet willen opzetten. Na het 40 keer gehoord te hebben het nummer nog steeds fout meezingen. Iemand in de supermarkt tegenkomen die je net niet voldoende kent maar die wel stopt om te vragen hoe het is. De naam niet meer weten van iemand die je vraagt hoe het is. Op een natte dag achter iemand zonder spatbord aanfietsen. Wind tegen op de heen- en terugweg. De angst voor een zelfgenoegzame grijns als iemand me complimenteert. Complimenten. Met 30 jaar oud nog steeds geen lepel kunnen afwassen zonder water over m’n kruis te knallen. Uit principe niet rennen voor de bus, hem niet halen en balen dat je niet heb gerend voor de bus. ‘Je gaat niet dood van een beetje regenwater.’ Verrassingserecties op vervelende momenten. Ruim-over-de-datum room in je bijna-klare maaltijd gooien. Een puist zien als je met iemand praat en niet meer weg kunnen kijken. Iemand uitgelachen zien worden om het niet weten van iets wat je zelf ook niet weet. Beleefd sorry zeggen bij iets wat de schuld van de ander was en een smug look terug krijgen. Bad Hair day. Sneller klaar zijn met pinnen dan degene naast je en je even een winnaar voelen. Dat couscous als eten wordt beschouwd. Magic marker dagen. Mensen die met de trein meelopen als die aankomt op het station. Mensen die de trein in willen als nog niet iedereen is uitgestapt. Nog steeds niet weten welke hoeveelheid ‘een eetlepel’ nou eigenlijk is. Straatorgels. Restaurant-muzikanten die aan je tafel komen staan. Het noemen van kriebel aan je gehemelte (sorry). Mensen bekritiseren voor dingen die je zelf ook doet. Mensen die zich overal aan ergeren.

Meer ergernissen? Hier deel twee.