Ervaring zegt geen reet
Al mijn hele werkzame leven wordt er met name op één element gehamerd: ervaring. Ik krijg al jaren te horen dat ik te weinig ervaring zou hebben. Hetzij in schrijven, dan wel in dichten, hetzij in voordragen, of ik heb volgens anderen te weinig ervaring in regisseren, scenario’s schrijven of in een andere specialisatie. Er is altijd wat te jammeren. Er valt me bovendien iets op: de beleidsmakers, de beslissers, leiden een leven in angst.
Ben ik überhaupt nog beginnend? Wanneer ben je gevorderd? Zoekwerk in de oproepen levert verschillende resultaten op. De een vindt je een broekie als je de 35 nog niet bent gepasseerd, de ander vindt je beginnend als je nog niet aan de 10 jaar ervaring zit. Weer een ander eist richting starters dat diegenen maximaal drie jaar geleden zijn afgestudeerd, anders ben je iets anders. Wat je dan wel bent? Geen idee.
Illusie
Is iemands ervaring een illusie? Iedereen is toch ergens begonnen? Een tijd geleden werd ik voorgesteld als gastspreker op een dag die in het teken staat van mensen met een achtergrond van seksueel misbruik. Ik ben daar helaas ervaringsdeskundige in, maar het geeft mij voldoening om mijn verhalen en visie te delen met diegenen die het ook is overkomen. Na een mail van een oud-bestuurslid dat er regels waren omtrent wie een lezing mocht doen werd ik toch weer afgewezen. Deze protocollen waren echter bij niemand bekend. Ik zou zogezegd nog niet genoeg gepokt en gemazeld zijn in het circuit. Voor een volgende keer stond de deur voor me open, hoor! Tegen die tijd zou de organisatie de genoemde regels ook op papier hebben, wat volgens dat oud-bestuurslid hoognodig was. Kortom: een afwijzing op basis van niet-bestaande regels. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat er dan een loopje met de waarheid wordt genomen.
Televisie-optredens
Dat ik zo door de gehaktmolen ga, geeft een nare nasmaak. Ik ga daarna zaken uitzoeken. Is er sprake van vriendjespolitiek? Men koos voor iemand die al televisieoptredens had gehad. Sec over dit thema heb ik geen televisie-optredens gehad: dat klopt. Televisie-optredens daarover zijn in het verleden afgewezen. Te risicovol, te gevoelig, te controversieel. Tegenover dat oud-bestuurslid die mijn lezing afwees omschreef ik het als een kip-en-ei-situatie. Dat werd bevestigd, maar men adviseerde mijn emotionele proces in muizenstapjes te doen. “Je moet terug kunnen kijken op het gehele proces, om dit aan te kunnen. Niet meteen een lezing voor tachtig mensen.” Pardon?! Dat voelt beledigend. Men dwingt mij tot een verantwoording en tot pochend gedrag van wat ik dan allemaal heb gedaan in mijn leven – een scenario waarvoor ik tegenwoordig pas. Wat betreft dat terugkijken: het verleden blijft juist onderdeel van het heden, je leert ervan en je neemt zaken mee voor jezelf naar het heden. De elementen uit het verleden krijgen zo uiteindelijk hun plekje. Wat een muizenstapje is vind ik verder nogal subjectief.
Persoon X
Afijn, waarom zegt men niet gewoon “Hé, Wouter, sorry man, ik had persoon X al gevraagd namens het bestuur en toen werd jij onverwacht voorgesteld. We kiezen voor haar.” Dat zou betrouwbaarheid, oprechtheid en eerlijkheid uitstralen. Nogal belangrijk als je een stichting hebt die strijdt tegen seksueel misbruik, iets wat altijd draait om macht. Kopieer niet het manipulatieve gedrag van een dader, denk ik dan.
Het probleem is dus niet de afwijzing, maar de intentie daarvan. Onoprechtheid, oneerlijkheid en onbetrouwbaarheid zijn voor mij als te veel zout in het eten: ik proef het direct. Ik zie hoe de mensen draaien, verdraaien en uiteindelijk liegen, beledigen en denigreren én dat tot in den treure blijven herhalen. Men is zich er vaak niet bewust van, hun manipulatie is een voorzichtige sluipmoordenaar in henzelf. Als we nu kunnen afspreken met elkaar dat ervaring in ieder geval nooit het daadwerkelijke argument kan zijn, dan dwingt ons dat ook meer te laten zien van onszelf en onze beweegredenen om voor iemand te kiezen. Dat zou een zegen zijn. Want sec ervaring zegt geen reet. Als we dan ook het hokjes denken afschaffen, dan hebben we een totaal andere samenleving.