Gedrag als oplosbaar probleem

85%. Het algoritme waar ik aan werk, dat de kans moet voorspellen dat er een complicatie optreedt tijdens een operatie, voorspelt 85% goed. Met wat extra data en tijd denk ik dat ik er 90 tot 95% van kan maken. Als ik m’n werk afsluit en nog even Facebook bezoek vraag ik me af: hoe voorspelbaar ben ík?

Met het laatste nieuws dat Cambridge Analytics hard aan het proberen was verkiezingsuitslagen te beïnvloeden, ga ik in gedachten eens na wat daar allemaal voor nodig zou moeten zijn. Is mijn stemgedrag af te leiden aan mijn online gedrag? Hoe beslis ik überhaupt wat ik ga stemmen?

Gedrag voorspellen!

Eigenlijk denk ik dat ik best wel voorspelbaar ben. Want waar is mijn stemgedrag van afhankelijk? Mijn afkomst, die is makkelijk te vinden. Aan de hand van mijn woon- en werk situatie is een aardig plaatje over mijn financiën af te leiden, en ook die informatie heb je zo te pakken. Traceer nog even welke websites ik bezoek voor mijn vermaak en nieuwsbehoefte, en bekijk bij welke artikelen ik doorklik en welke ik negeer, en je bent denk ik al een heel eind. Want als ik al jaar en dag trouw de berichten van Werthers Orginal like, altijd doorklik bij artikelen van ‘Tussen Kunst en Kitch’, en op foto’s te zien is dat ik zelfs qua kapsel een bejaarden-sympathisant ben, is het niet al lastig te voorspellen waar ik op ga stemmen, toch?

Gedrag beïnvloeden!

Maar bij een goede voorspelling hoeft het niet te blijven. Wat als je koste wat kost wilt voorkomen dat ik op mijn geliefde 50PLUS partij stem? Je zorgt dat bij mijn zoekresultaten net de artikelen over knuffeloma’s wegvallen, terwijl je het artikel over latent racisme onder mopperende senioren bovenaan zet. Op YouTube zie ik enkel filmpjes van bejaarden die voordringen in de rij en dan doen alsof ze te oud zijn om te snappen hoe een rij werkt, en ik krijg pardoes de risqué naaktfoto’s van Henk Krol in m’n mailbox. Als je weet welke factoren invloed hebben is het enkel een kwestie van aan de knopjes draaien tot je de uitkomst hebt die je wilt. En je hebt de complete online populatie om op te testen wat er gebeurt als je aan welk knopje draait. Menselijk gedrag als optimalisatieprobleem.

Gedrag veranderen?

Nee, dit is geen betoog dat we allemaal niet meer het internet op mogen. Sterker nog, informatie delen heeft er juist voor gezorgd dat Google zo idioot goed zoekt wat je wilt, dat we goede file-informatie hebben, en dat ik kan blijven werken aan algoritmes die de zorg verbeteren. Maar het wordt wel hoog tijd om duidelijke wetten te maken over welke informatie aan elkaar gekoppeld mag worden, welke data mag worden vastgehouden, en welke data mag worden doorverkocht. Niet alleen in de medische sector, maar overal. En misschien hebben we zelf ook een verantwoordelijkheid. Om meerdere perspectieven op te zoeken, om niet al ons nieuws uit één bron te halen, om zelf wat onderzoek te doen. Om misschien de sites die wel lukraak al je data aan elkaar plakken de vinger te geven. Ik zal de seniorengroep op Facebook vast inlichten.