Heard vs. Depp
Ik heb geen moment van de ranzige rechtszaak tussen Jonny Depp en Amber Heard gevolgd en ben ook zeker niet van plan er driehonderd woorden aan te wijden. Toch knaagt er iets. Het blijft trekken en jeuken, alsof er iets is waar ik evengoed wat over kwijt wil. Wat dan, vraag ik mij af. Dat de (sociale) media hun bladen en kanalen met de ranzigheid hebben gevuld? Dat zowel Heard als haar dochter doodsbedreigingen hebben ontvangen? Of dat het internet haar bespot met badinerende grappen? Nee, er is iets anders.
Het publiek houdt van een duidelijke tweedeling. Ik ook. Wie is goed, wie is slecht? Wie mag omarmd worden, wie verdient straf? Dat is overzichtelijk. Helder. Deze zaak was allesbehalve helder. De hoofdrollen waren voor twee giftige persoonlijkheden die het smerigste in elkaar naar boven haalden. Heard noch Depp zijn rein van geweten. Allebei hebben zij zich schuldig gemaakt aan emotionele en fysieke mishandeling.
De rechter heeft Depp gelijk gegeven, waarop de acteur eindelijk de rechtszaal kon verlaten. Zijn horde aanbidders toonden zich dolgelukkig, hij kan zich weer vertonen op filmsets en is geboekt om in Frankrijk op te komen treden met gitarist Jeff Beck. De eerste besprekingen van deze concerten zijn alvast lovend.
Heards carrière is hoogstwaarschijnlijk de nek omgedraaid. Geen denken aan dat zij nog gevraagd wordt voor filmrollen. Wie weet of zij überhaupt nog werk zal vinden. Heard is deels zelf verantwoordelijk voor de vernietigende mediastorm en zal moeten leven met de consequenties.
Toch heb ik medelijden met haar. De actrice is persona non grata en zal dat voorlopig ook blijven. Dat is voor niemand fijn. Het is een onpopulaire mening, maar ik hoop evengoed dat Heard, al is het over een paar jaar, weer in een film zal komen opdraven. Gezien zij in hoger beroep wil gaan, hou ik mijn hart vast.
