Recreatie-Haat

Dit item verscheen oorspronkelijk op 23 februari 2015.

Als goedwillige eind-dertiger loop ik de laatste tijd tegen een probleem aan. Ik kan niet meer zo goed mensen haten. ‘Maar Maarten, dat is toch juist positief?’ hoor ik je in zalvende stem roepen. Nee, onbestemde vreemdeling, dat is het niet. Want natuurlijk is het fijn om een beetje begrip te hebben voor het feit dat de situatie van veel mensen vooral een gevolg is van factoren waar ze niet zoveel aan kunnen doen, zeker als je bedenkt dat je niet zo heel veel kan doen aan je eigen impulsen en gedachten. Maar toch is het af en toe nodig even stoom af te blazen, en als ik almaar in die monnik-achtige geest van acceptatie blijf hangen lukt dat gewoon niet.

Dus om mijn zure geest wat lucht te geven en de hete kooltjes van ongeuite haat uit mijn aanwakkerende vuur te kunnen plukken heb ik ween oplossing verzonnen: recreatie-haat. Recreatie-haat heeft maar weinig nodig. Sta je net even te lang voor de koelingdeur in de Albert Heijn waar ik wat wil pakken? In mijn hoofd vervloek ik je, en beeld ik in hoe stom de rest van je leven waarschijnlijk ook is, en hoe je nog veel meer stomme dingen stom doet, samen met je stomme kinderen in je stomme huis.

Recreatie-haten combineert de voordelen van onredelijk boos zijn met een vrijwel complete willekeur van doelwitten, zodat je het overal en op elk moment kan toepassen. Daarnaast heeft het het voordeel dat het niet correct, redelijk, en vooral niet proportioneel hoeft te zijn. Tijdens recreatie-haten™ is het volledig geoorloofd je in te beelden hoe je het bejaarde dametje voor je, wat inderdaad wat langzaam loopt maar niet, zoals je net hebt ingebeeld, een stiekeme nazi-sympathisant is, door de ruit van de nabijgelegen pizzeria werpt. Zo uit je alle woede die je eventueel hebt die dag af op iemand die nooit zal weten wat jij mentaal allemaal hebt zien gebeuren. En men hoeft niet eens iets fout te doen! Ga gerust los op de rij wachtende mensen voor je bij de kassa: de man met de snor voor je is een pedofiel, het groepje kinderen Vapen vast één of andere kenkersmerig luchtje de straat door en dat vinden ze dan stoer, en het meisje wat nu staat te af te rekenen heeft seksuele fantasieën over haar paard. De wereld is jouw haatvolle oester.

Dus gaat iemand vlak bovenaan de roltrap rustig de lastige keuze ‘links of rechts’ overdenken, knijpt iemand irritant hard in het fruit in de supermarkt, komen mensen in de trein naast je zitten terwijl dat helemaal niet nodig is of hoor je iemand zeggen ‘ja maar dat is mijn werkelijkheid’; laat je niet kisten en uit het met een stukje recreatie-haat. Het is gratis, schadeloos, en therapeutisch verantwoord (denk ik). Haat-ze!