Lift
Altijd als ik met Disje, mijn vrouw, naar haar ouders ga die op de bovenste verdieping van een flat wonen, wil ze per se met de lift. De eerste keer dat we de lift binnengingen vroeg ze mij of ik iets voelde. Een magische aantrekkingskracht. In tegenstelling tot mijn fantasierijke vrouw ben ik erg nuchter, sta stevig met beide benen op de grond. Maar ik was nieuwsgierig naar het verhaal. Disje weet overal wel een eigenzinnig verhaal van te maken. Terwijl de lift ons naar de bovenste verdieping bracht, de deuren zich weer openden, en wij over het balkon met uitzicht over het park naar de woning van haar ouders liepen, vertelde Disje het volgende verhaal.
Haar ouders kwamen uit wat ze omschreef als “ruziefamilies”, en ze wilden niets liever dan gewoon samenzijn. Toen ze in deze flat een woning konden krijgen waren ze dolgelukkig. De eerste avond dat ze hier binnenliepen werden ze gelokt door de mystieke uitstraling van deze lift. De liftdeuren gleden open en onthulden een glanzende, zilverkleurige behuizing. Dat is precies wat Disjes ouders dachten toen de liftdeuren waren opengegaan: het was net een klein huisje.
Nadat ze in de lift waren gestapt en de deur geluidloos dicht gleden, ging Disjes vader op zijn knieën. Disjes moeder zei ja. En ze wisten: in deze lift zullen ze nooit gestoord worden, zal niemand zich met ze bemoeien. Daarom besloten ze in de lift te blijven wonen. Het duurde niet lang, of Disjes moeder raakte zwanger van Disje.
Jaren en jarenlang was deze lift het perfecte huis voor Disje en haar ouders. Maar hoe ouder Disje werd, hoe meer de nieuwsgierigheid haar kietelde. Ze wilde meer weten over de wereld buiten die grijze, metalen deuren, een wereld zonder die knopjes in de metalen wand. En hoewel haar ouders die wens jarenlang negeerden of eromheen draaiden, wisten zij dat er een moment ging komen dat Disje haar vleugels zou spreiden.
Toen haar zestiende verjaardag dichterbij kwam, wist Disje wat ze wilde vragen: naar buiten. Buiten deze lift. Haar ouders probeerden nog met andere ideeën te komen (ze is altijd gek geweest op sleutelhangers in alle soorten en maten, misschien wilde ze nog eentje hebben voor haar collectie?), maar Disje – die ontzettend koppig kan zijn – hield voet bij stuk.
Op de ochtend van haar zestiende verjaardag werd Disje gewekt door haar ouders. Eerst zongen ze, daarna moest ze de kaarsjes uitblazen. Ze gaven haar een dikke, liefdevolle knuffel en plaatsten haar voor de deuren die stil open gleden. Ze waren op de bovenste verdieping en Disje stond voor een balkon met wijd uitzicht over een park. Het uitzicht maakte Disje duizelig, ze vond het ook mooi. Ze liep naar de reling, pakte de spijlen stevig vast, ging op haar tenen staan en tuurde zoveel mogelijk naar de horizon.
Voor haar gevoel had ze uren staan kijken en ze draaide zich om om haar ouders te vragen of ze bij haar wilde staan. Maar de deuren waren weer gesloten. Disje was zestien jaar, en voor de eerste keer in haar leven stond ze in haar eentje op het balkon.
Van alle verhalen die Disje mij heeft verteld, blijft dit het mooiste. En toen ik eenmaal wist wat deze lift voor haar betekende, moest ik toegeven dat er sindsdien een enigmatische aantrekkingskracht vanuit gaat. Al zou ik er nooit in kunnen wonen.
