Memento mori in een digitale wereld
Sterven is geen leuke zaak. Laten we eerlijk zijn, de meesten van ons denken liever niet aan ons sterfbed. Toch wil ik het hebben over sterven. Dat is namelijk een ander beestje dan vroeger: we moeten nu ook rekening houden met onze digitale levens.
Wanneer wij sterven gaat ons lichaam ten onder. We kunnen niet meer spreken met onze vrienden en familie, maar onze Facebook accounts gaan vrolijk verder zonder ons. Sterker nog, ze herinneren diezelfde vrienden en familie een jaar later aan leuke gebeurtenissen, zoals onze verjaardag of trouwdag! Pijnlijk. Facebook is al bezig met wat er met je account moet gebeuren na je dood, maar dat bedrijf is maar een van de velen. Hoe zit dat met allerlei anderen?
Gebruik je Whatsapp, Instagram, Gmail, Ticketmasters? Heb je een account voor je Jebber of Woningnet? Denk dan nog eens aan je bankaccount, Reddit, de fora waar je op zit. Speel je computerspelletjes? Dan heb je waarschijnlijk ook nog Steam, GoG, of Humblebundle. Hoeveel accounts bestaan er in jouw naam? Dat zullen er best wat zijn, denk ik. Weet je van elk account je wachtwoord? Heb je ergens een database met al je inlognamen en wachtwoorden? Nee? Dat kan dan best onhandig uitpakken. Momenteel zijn er nog geen diensten die dit oplossen dus valt de taak van verwijderen op je naasten.
Als jij plots komt te overlijden zijn er talloze schimmen van jou die nog op het internet ronddwarrelen en soms aandacht eisen van je vrienden. Als je familie niet bij deze schimmen kan zadel jij je nabestaanden op met veel gedoe. Naast het regelen van de begrafenis kunnen zij verstrengeld raken in het afsluiten van je digitale leven. Want kan je familie je gemakkelijk afmelden van Netflix of Spotify? Of blijf je daarvoor maanden betalen? Elk account is op zichzelf misschien weinig werk, maar als je genoeg accounts hebt verzameld tijdens je leven kan dat nog een flinke klus zijn. Dat is een extra last waarmee jij je geliefden opzadelt. Het is dus misschien een goed plan om daar alvast voorbereidingen voor te treffen.
Er zullen over de jaren vast (meer) oplossingen komen voor dit fenomeen, maar voor nu kan ik alvast iets aanraden. Er bestaan password managers, kluizen voor je wachtwoorden. Niet alleen zorgt het ervoor dat je veiliger bent op het internet, het zorgt er ook voor dat al je gegevens gemakkelijk bereikbaar zijn. Er is één hoofdwachtwoord waarmee je bij je wachtwoorden kan en dat is heel handig als je plots komt te overlijden. Als je nabestaanden dan in de kluis kunnen scheelt dat een heleboel moeite bij het afsluiten van al je accounts. Ja, al je accounts bijhouden in je kluis kost tijd en tijd is geld, maar je moet het zien als een digitale reisverzekering. Als er iets met je gebeurt scheelt het een hele hoop tijd in het repatriëren van je data.