Oranje Boven
Nee, dit wordt niet het zoveelste stuk waarin schande wordt gesproken over het feit dat prins Bernhard junior een paar honderd pandjes in Amsterdam bezit. Integendeel. Het verbaast me ergens dat dit zoveel stof doet opwaaien: prins of geen prins – what’s in a name – de beste man is allereerst gewoon een zeer succesvol zakenman.
Het vermogen dat de prins vergaarde heeft hij dan ook volledig op eigen kracht verdiend, zonder enige vorm van koninklijke toelage. Hoe? Door de ene na de andere onderneming op te richten. Al in de jaren 90 begon hij zijn eerste bedrijfje: Ritzen koeriers. Gebruik makend van hun OV reisden studenten het hele land door om voor het bedrijf van de prins en zijn twee business partners pakketjes te bezorgen. Je kunt ervan vinden wat je wilt, maar het getuigt absoluut van oog voor business!
Vervolgens kwam de internet-boom. Opnieuw zagen Bernhard junior & Co. verschillende kansen voordat anderen die zagen, en die werden met beide handen aangegrepen. Natuurlijk gingen ze ook wel eens keihard op hun gezicht, zoals dat een echte ondernemer betaamt (ik noem een online warenhuis). Maar vaker nog ging het gewoon goed, heel goed zelfs. Inmiddels zijn hij en zijn niet-koninklijke business partners dan ook 100% selfmade miljonairs.
En wat doet praktisch ieder vermogend persoon? Investeren in vastgoed, inderdaad. Diversifiëren heet dat, iets wat elke gemiddelde huis, tuin- en keukenbelegger weet en op een bepaald moment waarschijnlijk ook doet. Dus waarom hebben we er dan in dit geval zoveel moeite mee?
Omdat we Nederlanders zijn. En omdat wij niet blij voor iemand kunnen zijn als hij of zij ongelofelijk succesvol – en dus rijk – is. Nee, dan zien we groen van jaloezie. Zeker als het iemand van het Koningshuis betreft, want dat vinden we eigenlijk maar onzin en vooral veel te veel geld kosten. Behalve dan op Koningsdag, want dan vinden we het stiekem wel weer leuk om onze royals te zien koekhappen. Ja, dan voelen we ons ineens allemaal heel erg vaderlands – en koningshuis – gezind.
Misschien moeten we daar eens mee ophouden, met dat afgunstige. Laten we in plaats daarvan eens denken aan de tientallen, misschien wel honderden mensen die Bernhard junior al jarenlang een baan en dus een inkomen geeft. De niet te onderschatten bedragen die hij direct – en indirect – aan belasting betaalt. De (familie)bedrijven die deels nog kunnen bestaan doordat hij daar dure luxegoederen koopt. Het kankeronderzoek dat kan worden gedaan dankzij de stichting die hij heeft opgericht.
Oftewel: de andere kant van het zijn van een ‘zeer succesvol zakenman’. De kant die we voor het gemak even vergeten, want stel je voor dat die schandalig rijke prins eigenlijk heel veel positiefs bijdraagt aan onze maatschappij… Ik zeg bek houden en lekker laten ondernemen, die zakenprins.