Sjaak stemt rood (een verhaal voor Lotte)

Sjaak heeft tijdens de Stemming als enige rood gestemd op het voorstel om toeristen toe te laten op het Eiland. Dit plan zou moeten leiden tot extra inkomsten voor de nu behoorlijk lege staatskas. Het was juist door de afwezigheid van toeristen dat Sjaak jaren geleden naar het Eiland verhuisde. Hij vindt de rust en orde van deze stad, gebouwd op een artificieel platform in de oceaan, zo heerlijk. Nu dreigt dat verpest te worden.

Zoals gebruikelijk mogen tegenstemmers hun verhaal doen. Alle aandacht is nu op hem gevestigd. Sjaak haalt zijn zorgvuldig voorbereide argumenten erbij, die hij voorleest met geprononceerde articulatie. Het is niet meer dan evident, aldus Sjaak, dat het Eiland geld nodig heeft. Maar toerisme is niet de oplossing. Het zal leiden tot chaos, wanorde en overlast. Het zijn de Eilandbewoners die verantwoordelijkheid moeten nemen in de vorm van belastingverhoging. Het Eiland, zo zegt Sjaak, is van ons, dus moeten wij de zorg ervoor dragen. Als hij de laatste woorden heeft uitgesproken, kijkt hij tevreden de zaal in.

Niemand heeft echter zijn mening aangepast. Misschien is er meer tijd nodig om zijn argumenten te verwerken, hij had gehoopt dat zijn argumenten op zich al voldoende waren. “Wat is belangrijker?” vraagt hij aan de stemmers, waarbij hij zoveel mogelijk oogcontact maakt. “Dat het Eiland een bewoner verliest, of dat we meer belastingen moeten betalen?” Er klinkt wat geroezemoes, tot Sjaaks ontsteltenis blijft hij de enige die rood heeft gestemd. De Voorzitter verklaart Sjaaks tegenstem nietig en het toerismeplan is goedgekeurd.

Terwijl de stemzaal leegloopt blijft Sjaak sprakeloos in zijn stoel zitten. Verkiest het Eiland dan echt geld boven het welzijn van zijn bewoners? Is iedereen echt zo kortzichtig om in toerisme de enige oplossing te zien? Sjaak staat op en gaat naar buiten, waar hij voor de laatste keer geniet van de rust van het Eiland. Binnenkort zal dit veranderen. Hij weet het zeker.