Stop dat respect maar in uw reet, meneer
Ik hou van een deur, ik hou van de wind
die ik zojuist gelaten heb bij het gezicht van een kind
Ik hou van de mensen die ik niet ken
ik hou van het water waarin ik zwen
Ronald Snijders – ‘Ik hou van een hert’
Gratis respect
Lang, lang geleden had ik ooit een vriendinnetje met wie ik meer dan eens een discussie over respect voerde. Waar ik ervan uitging dat oudere mensen die je niet kent per definitie gerespecteerd moesten worden en je altijd diende te luisteren naar wat zij te verkondigen hadden, vond mevrouw dat ze dit niet zomaar mochten verwachten en dat iedereen respect gewoon moest verdienen. Ik stoorde mij ontzettend aan deze instelling, waarom wist ik destijds niet. Niet omdat ik in onze relatie degene was met wat extra lentes op de teller, want ik bedoelde het natuurlijk generatie-overschrijdend.
Opvoeding en tijdgeest
Hoogstwaarschijnlijk zat dit in onze verschillende opvoedingen besloten. Bij ons thuis diende je met twee woorden te spreken en ‘u’ te zeggen tegen iedereen waarvan je dacht dat hij er meer lentes op had zitten dan jij. Een soort basisbeleefdheid, gratis respect zo u wilt. Ik heb dat stukje opvoeding blijkbaar onbewust overgenomen in de rest van mijn bestaan en ik vind het ook normaal. Maar mijn toenmalig lieftallige wederhelftje dacht hier heel anders over. En ik merk dat deze mening meer mensen is toegedaan. We treden elkaar niet vanzelfsprekend met respect, maar eerder met wantrouwen tegemoet. Dat is misschien wat zwart-wit gesteld. Het is in elk geval zo dat netjes spreken en uitgaan van vertrouwen in elkaar wat op de achtergrond zijn geraakt. Eerder proberen we in het persoonlijk contact meteen de bovenliggende partij te zijn. We kúnnen wel beleefd zijn en respect tonen, maar niemand hoeft te rekenen op een beleefde benadering als dat niet zakelijk interessant is of zorgt voor het behoud van je baan.
Weerbaarheidstraining
Onderling respect is onder kinderen ook ooit ver te zoeken. Ruzies en pesten zijn natuurlijk van alle tijden. Meestal zijn de problemen uiteindelijk klein en lossen we het samen op, maar de houding van sommige kinderen ten opzichte van volwassen en ook elkaar is echt tenenkrommend. Pesters dienen aangepakt en desnoods compleet opnieuw opgevoed te worden. Zij kunnen toch best leren om mensen met respect te benaderen? Er zijn echter mensen die vinden dat juist het gepeste kind maar om moet leren gaan met het gebrek aan respect. Het moet weerbaar gemaakt worden! Dat is een loffelijk streven, maar geeft wel aan dat we geen vertrouwen hebben in onszelf en de ander en een kind dus liever leren om tegengas te geven dan om in harmonie met anderen samen te leven. Where is the love?
Ik hou van de achterkant van ieder leven want
iedereen is alleen
En dat ik dat niet rijmen kan, hoort bij het systeen
Iedereen is alleen
Wederom Ronald Snijders – ‘Ik hou van een hert’