Maarten’s Ongelooflijke Oplossingen: Vrijheid tot Abortus

Het is de maand van de vrijheid, en ironisch genoeg staat juist in die maand de vrijheid tot het kiezen voor een abortus onder druk. Bij het Amerikaanse hoge gerechtshof lekte een opzet waarbij Roe vs Wade, de historische uitspraak uit 1973 die aangaf dat de grondwet vrouwen beschermt in hun recht op abortus, teruggeroepen zou worden. Gezien ik vorige keer mijn plek heb veroverd in de trans-discussie leek het me ruim tijd dat een man eindelijk ook eens zijn mening gaf over abortus.

De ‘pro-life’ kant betoogt als volgt: het leven begint bij conceptie, omdat er dan immers de potentie tot (mensen)leven is. Het is de plicht (en eer) van vrouwen om dat kostbare leven te beschermen en te voeden. Wettelijk moet een vrouw hier ook toe verplicht kunnen worden, omdat er anders allemaal losbandige troela’s bijna volgroeide kinderen uit hun buik gaan laten sleuren omdat die zwangere buik zo jeukt bij de yoga-klas. Dat kan allemaal maar dankzij Roe vs Wade, dus dat moet op de schop. Het zal trouwe lezers niet direct verbazen dat ik me niet kan vinden in dit betoog, maar een belangrijkere vraag: klopt het betoog inhoudelijk?

Roe vs Wade deelt de zwangerschap op in drie trimesters. In het eerste trimester heeft de vrouw volledig eigen recht over het al dan niet beëindigen van de zwangerschap. In het tweede trimester kan de staat reguleren, maar niet verbieden, ten behoeve van de gezondheid van de moeder. Na het tweede trimester, als de foetus levensvatbaar is, mag de staat reguleren én verbieden om het potentiële leven te beschermen, met uitzondering op gevallen waar abortus nodig is om de moeder in leven te houden. Het aantal abortussen dat inderdaad in een laat stadium plaatsvindt is schrikbarend (een positieve schrik) laag. Het overgrote deel van abortussen in de VS (91%) gebeurt in het eerste trimester, en 98,7% van de abortussen gebeurt binnen de eerste 20 weken. De overgebleven 1,3% lijkt plaats te vinden tussen de 21e en 30e week, met vrijwel geen gevallen daarna. Daarnaast begint het betoog van de ‘pro-choice’ kant bij de rechten van de vrouw: kan je iemand verplichten haar lichamelijke integriteit op te geven om een kindje bij zich te dragen en te baren, inclusief risico voor haar eigen gezondheid?

Gezien dit Maarten’s Ongelooflijke Oplossingen is, moet ik nu met een oplossing op de proppen komen. Dat bleek nog best lastig. (bijna alsof het een complexe kwestie is) Als eerste oplossing bedacht ik gedwongen adoptie van ongewenst-gebaarde baby’s door voorstanders van het verbod op abortus. Als je iemand kan dwingen een baby in zich te dragen, zelfs een baby die daar zonder consent geplaatst is, kan je vast ook iemand ánders dwingen dat leventje dan vervolgens buiten de buik in leven te houden. Nadeel daarvan is dat er nog steeds een vrouw haar lijf en leven heeft moeten riskeren zonder daarvoor te hebben gekozen, dus erg ongelooflijk is die oplossing niet. Dan mijn tweede ingeving: de abortus wel laten plaatsvinden maar op zo’n manier dat de foetus overgebracht kan worden naar het scrotum van de man zodat hij het kind later gezond kan uitplassen. Dit bleek biologisch niet heel sterk onderbouwd te zijn. Dus kom ik toch uit bij mijn uiteindelijke, misschien wat meer gelooflijke idee. We zullen een afweging moeten maken op welk punt het onwens- of menselijker is de foetus te aborteren dan het is om de vrouw te dwingen de zwangerschap te voltooien. En misschien moeten we die afweging gewoon overlaten aan medisch specialisten en de vrouw zelf. Tadaaa.