WATER NAAR DE ZEE
Het absolute minimum:
een kus bij aankomst en vertrek. Achter het muurtje gluren de verwachtingen.
Het verleden: als fundering, diep maar ingescheurd. We dragen water naar de zee en negeren droogte tussen ons in.
Voor de deur: de toekomst. Ze klopt zenuwachtig aan.
Ik twijfel nog of ik haar binnenlaat. |