In de hoek van de kraamkamer
liggen jassen op een weegschaal.
In het midden van het grote, gerafelde bed:
een puzzelstukjesvormige leegte.

Een vroedvrouw aan het voeteneind
inspecteert baarmoederwanduitstulpingen en zegt:
daar kan ik wel een mouw aan passen.

Lichaamsdeeltjes worden bedekt, talenten vastgesteld:
Eten, drinken, huilen, ondernemingsgezindheid.
De verzamelaar staat op, legt het pakketje in de glazen kast
en krast het eerste streepje op de barometer.

Een label wordt geplakt:
puzzelstukje met waterhoofd
verpest het voor de rest.

In het boek van ikke
wordt de eerste strafmaatregel vastgelegd:
Een ingehouden regenwolk
boven een halfleeg glas.

Later, minstens drie keer al je vingers,
het laatste krasje afgevlakt,
mag je neerslaan,
je jas uittrekken,
het glas per ongeluk omstoten,
de sok uit je mond.