Het trottoir ligt erbij als een grijs biljartlaken. Op de voorgrond van de foto bewegen drie figuren: twee vrouwen van een jaar of zeventien en een jongetje. De vrouwen dragen hun blonde haren ver over de schouders, de uitlopers reiken tot vlak boven hun navel. Tussen de broekjes en topjes van hun bikini’s liggen buikspieren in een zongebruind heuvellandschap. Blootsvoets lopen ze over het trottoir, ogenschijnlijk zich nauwelijks bewust van zowel de fotograaf als van het jongetje. De foto heeft geen titel, enkel een beschrijving: skate scene uit Hollywood in de jaren ‘70.

Het jongetje kijkt geconcentreerd en een beetje angstig naar zijn linkerkant. Op zijn skateboard zakt hij ver door zijn knieën achterover. De versleten blauwe jeans die om zijn kont hangt raakt bijna de grond. Wilde haren wapperen in de wind en met uitgestoken armen bewaart hij zijn evenwicht. Precies op het moment dat het jongetje de jonge vrouwen passeert – en vlak voor het oog van de lens – duwt hij de hielen in zijn gympies naar achteren. Op zijn skateboard scheurt hij door de bocht, over het scherpst van de snede die jongetjes scheidt van tieners: hij hunkert naar vrouwelijke aandacht, maar weet nog niet goed waarom. Kijken ze naar mij?

De vrouwen negeren hem: zij bewandelen het interbellum tussen adolescent en twintiger. De linker vrouw draagt haar haren in twee lange vlechten en loopt een klein beetje gebukt. Haar broekje zakt naar een kant af en haar tred heeft iets houterigs. De rechter vrouw daarentegen, beweegt met de souplesse van de catwalk: haar schouders duwt ze lichtjes naar achteren en haar borsten brutaal vooruit. De armen zwaaien naar voren en naar achteren en haar heupen wiegen zelfverzekerd. Haar lichaam wenkt naar de camera: alsjeblieft, kijk naar mij! De frons op haar gezicht en de blik in haar ogen verraden dat ze zich bij zoveel aandacht ongemakkelijk – zelfs een beetje schuldig – voelt.

Een week geleden las ik dat ‘influencer’ Tiffany Mitchell onder vuur ligt, omdat ze een motorongeluk in scene zou hebben gezet. Een van de foto’s toont op de voorgrond namelijk een strategisch gepositioneerd flesje mineraalwater en de instagrammer lijkt te poseren. Alsjeblieft, kijk naar mij! spat van het plaatje af, I fake it till I make it. Heel Insta is nu boos op haar. Terecht? Mitchell – met haar lange blonde haren – doet wat elke generatie doet: aandachttrekkerij en imagomanagement.

Het skateboard heb ik lang geleden ingewisseld voor een bureaustoel en mijn catwalk beslaat nog slechts de afstand tussen kantoor en waterkoker. De grijze plukjes van mijn zomerblonde haren deinen op een briesje. In mijn zoektocht – als dertigplusser – naar perfectie, backspace, spatie en enter ik me een ongeluk. Alsjeblieft, lees mij! I write it till you Like it.