Testament van mijn moeder

Lieve dochter, voordat ik ga, dit moet je weten
’t doet pijn, maar je mag het nooit vergeten
op de brandstapel werd je geboren
je had al bij voorbaat verloren

Maar ik kon er niks aan doen het was een vuurzee
en we moesten allemaal met de stroom mee
jij ziet dat anders, wij droegen nooit dezelfde bril
je moet weten, die eigen wil

van jou, het is meer dan een modeding
jouw leven is er op uitnodiging
en schat, als het thema je niet aanstaat
dan beschouw ik dat persoonlijk als hoogverraad

Jouw generatie kent de geur van oude boeken niet meer
wat niet door jou geschreven is, past niet in de leer
van jou, nu, als individu
je moet me dankbaar zijn, dat is niet door mij geschreven
‘k heb de kaarten niet getekend
in jouw leven, ben ik niet meer dan een kompas

dat was het maximaal haalbare, maar helaas
je bent niet op zoek naar houvast

Je wil loslaten
in complexe yogastandjes met je psycholoog praten
op reis gaan,
mensen leren kennen die je toch niet verstaan

Je verkwanst alle kansen die ik voor je heb gekocht
met mijn leven, ach ik was er niet zo aan verknocht
weet je wat,
ga jij je eigen weg maar schat

Want op de rug van het paard kan je z’n bek niet inkijken
hou je kop omhoog dan hoef je niet al die lijken
te zien waar jij met verve overheen stapt
jij bent niet op weg, je wil weg van dat
uitgesleten pad,
waar ik mijn testament achterlaat

Lieve dochter, dit moet je weten
vaak verlang ik terug naar volgescheten
luiers, toen kon ik je nog verschonen
en jij mij met een simpele glimlach belonen

Nee, ik ben niet perfect, ik heb dat nooit kunnen loslaten
en het spijt me dat we niet konden praten
de muziek stond te hard, wij vierden nooit hetzelfde feest
tot vandaag, schat: gefeliciteerd, je hebt me overleefd