Het beste advies van 2016
Per toeval stuitte ik op een artikel in het Parool: ‘De 25-plussers kwamen door de crisis de laatste jaren nauwelijks aan de bak, maar dreigen inmiddels voorbijgestreefd te worden door nieuwe lichtingen afgestudeerden.’ Mijn vrienden en ik, we studeerden af in de crisis en werden gedwongen ons flexibel op te stellen. We deden stages, klussen her en der als freelancers, werk onder ons niveau of we zochten banen in vrij willekeurige vakgebieden. Onze CV’s zijn weinig coherent. Het oordeel van de sollicitatiecommissie was keer op keer duidelijk: te senior voor startersbanen, te weinig (specifieke) ervaring voor seniorbanen. Maar we zetten door, en we doen ’t best goed.
Met dat idee stuurde ik mijn vriendinnengroep een appje: ‘Trots dat jullie het ondanks de tegenslagen allemaal zo goed voor elkaar hebben.’ De reacties logen er niet om. ‘Goed voor elkaar? Zo voelt het anders niet! Het voelt alsof ik faal, ik voel me overspannen.’ Ik schrok me wild. Dacht ik dat het goed ging met de meiden, bleken ze diep in de put te zitten. Toen ik m’n vriendinnen niet veel later zag, hoorde ik het helderder dan ooit: ze maakten zichzelf klein door onzekerheid en zelfopgelegde druk. Complimenten wuifden ze steevast weg en gesprekken over werk werden gekenmerkt door zinsneden als ‘ik kan het niet’, ‘ik durf het niet’, ‘het lukt me niet’.
Herkenbaar, want soms leid ook ik aan de ik-kan-het-niet-ziekte. Afgelopen week was ik op bezoek bij een jobcoach. Het gaat eigenlijk best goed, maar ik wil meer, ik wil door. En toch ga ik maar niet. De coach hielp me inzichtelijk te maken wat daarvoor nodig is. Twee gedachten kwamen in me op: angst houdt me tegen. vertrouwen helpt me verder. Het o zo logische advies luidde: ‘Zoek mensen en dingen op die jou een gevoel van vertrouwen geven, en beweeg weg van hetgeen je angstig maakt.’ Als ik dat zelf had bedacht, had ik die 100 euro per uur in m’n zak kunnen houden.
Niet veel later kwam ik in het Financieel Dagblad een opinie-artikel tegen dat bevestigde wat ik in m’n coachingssessie ontdekte. ‘Volgens de Van Dale is het tegenovergestelde van vertrouwen ‘wantrouwen’ of ‘argwaan’. In werkelijkheid is angst de tegenhanger.’
Als we dan toch goede voornemens voor 2016 opstellen: kies voortaan voor vertrouwen. En wat daarbij helpt: luister niet naar werkgevers, vrienden, collega’s, familieleden die je (al dan niet onbewust) angst inboezemen en klein houden, maar trek naar degenen toe die in je geloven. Zo simpel is het. Als ik een euro krijg van iedereen die wat aan dit advies heeft, kan ik het coachingbedrag ongetwijfeld ruim terugverdienen. Op naar een jaar vol successen. Ik heb er vertrouwen in!