What happens in Vienna

Daar in die donkere kroeg in Wenen
op krukjes te laag voor onze benen
met onze knieën dicht tegen elkaar aan
praatten we over Burroughs en vertalen.
Hij was een Ierse professor annex
manager van een Marokkaanse band
met een wild verleden als rockzanger
in het Londen van de jaren tachtig.
Hij gaf les aan een Parijse universiteit,
had een zoontje en was pas gescheiden.
Een conferentie over de Beat Generation
had ons beiden naar deze nette stad gedreven.
Op de receptie vooraf rookten academici
vapes en sigaren op het smalle balkon.
Hij herkende me niet van het voorgaande jaar,
keek me vanuit de deurpost lang en recht aan.
De rook uit zo’n vape kun je niet zien
maar er gebeurt toch iets in je hoofd.
De avond erop bleven we allebei over,
bier drinkend met een select gezelschap.
De warmte van die ene knie veranderde
voorgoed mijn kijk op oudere mannen.
We vertrokken met een derde persoon
die we al vrij snel hadden geloosd,
draalden naar het einde van de nacht
in een cocon van sterke Ierse verhalen.
Hij zei: ‘Come on, let’s go back to mine’
en uitdrukkelijk: ‘There will be no sex.’
Er zat vreemde uitslag op mijn billen
en mijn lijf stond stijf van de stress.
Ik zag niet meer hoe mooi ik was
maar de professor deed dat wel.
Alles eindigde met twee laffe zoenen
op een verlaten Weens trottoir.
Ik sliep die nacht in een stapelbed
en nu denk ik, had toch ja gezegd!

Foto: Davide Ragusa (bewerkt)