Hij komt, hij komt! Op zaterdag 12 november zal de Goedheiligman aanmeren in het pittoreske Maassluis. Eindelijk een plek waar de Pakjesboot ook daadwerkelijk aan zou kunnen komen vanuit Spanje. In de afgelopen jaren stuurde Wegwijspiet de Sint al eens naar Roermond en Groningen, om er maar eens een paar te noemen. Dus de oplettende koter uit groep 4 die er de atlas op naslaat, zal dit jaar goedkeurend mompelen: ‘Prima keuze, lieve Sint.’

Nu zal een gemiddeld kind uit groep 4 dit niet doen. De allerkleinsten verheugen zich gewoon op de komst van Sint en zijn pieten. Zwarte, witte, regenboog, schoorsteen, stroopwafel, gabber, het zal de jeugd van tegenwoordig worst wezen. Pas als ze ‘het geheim van Sinterklaas’ hebben ontdekt meten ze zich een mening hierover aan.

De pietenkleur maakt een ‘believer’ de pis niet lauw. Als er maar liedjes worden gezongen, het Pietendiploma gehaald kan worden en Sinterklaas altijd meteen weet hoe je heet. (Whuuuut!? Magic) En natuurlijk de cadeaus. Geen pop met vlechten in het haar of snoezig jurkje, kant en klaar. Geen kaatseballen in een net of een letter van banket. Pauper! Een spel voor de PS3, of meteen een nieuwe PS4 inclusief spellen. Kom op Sint, ouwe krent dat je bent, ophoesten die shit! Hebberigheid kent geen spijt. Althans, niet op jonge leeftijd. In de aanloop naar Pakjesavond laat menig leerling op school trots zijn ‘schoencadeautje’ zien. Vaak iets wat niet in een kinderschoen past en ook meer kost dan die schoen. We verzuchten: wat worden ze toch verwend!

Op dit moment polariseert het Sinterklaasfeest onze samenleving (voor meer #zwartepietendiscussie, check de rest van het internet), maar dit heeft het onder de oppervlakte altijd al gedaan. Onze kindervriend houdt er namelijk een merkwaardige financiële boekhouding op na.

Sinterklaas kijkt in zijn Grote Boek. Daarin ziet hij Tobias en Justin. Beide heren zijn dit jaar lief geweest. Tobias heeft één keer per ongeluk zijn vaders Bentley bekrast met zijn hoverboard, wat de verzekeraar van zijn vader een behoorlijke bom duiten heeft gekost. Justin is in juni een keer gevallen en heeft sindsdien een gat in zijn enige goede broek. En Sinterklaas zit te denken, wat hij de jongens zal schenken. Na veel wikken en wegen ontvangt Tobias van de Sint een drone met camera en Justin een set kleurpotloden van de Action. ‘En geen mix-ups, Pieterbaas!’

Wat hebben de Nederlandse kinderen nodig? Wat moet een heilige die ieder jaar in ons land zijn sterfdag komt vieren (zou ik nooit doen trouwens), onze jongelingen meegeven? In zijn jonge jaren was hij er voor de armen. Nu is hij er voor de (online) speelgoed- en elektronicawinkels. En die verrekkeling van een Tobias. De paljas.