Voor de bühne

‘Hoe vond je het thuiswerken gaan?’
‘Ja, wel goed! Ik had altijd alles af, dus…’
Ik kijk mijn leerling in de ogen. Die bevinden zich een paar kilometer verderop, maar doordat hij dicht genoeg bij de webcam zit, kan ik ze goed zien. Zijn moeder kijkt vanuit de hoek van het scherm toe. En wat haar zoon zegt, meent hij. Hij denkt écht dat hij alles af heeft gekregen de afgelopen periode. Dat is echter niet het geval: van al mijn leerlingen heeft hij verreweg het minst gedaan. Dit viel me van hem tegen, want op school is hij er continu op gebrand alles snel (en meestal goed) af te hebben en vraagt hij mij regelmatig hoe ik vind dat hij het doet. Thuis verliep dit echter anders, zo bleek. Maar nu, met zijn moeder naast zich, blaakt hij van het zelfvertrouwen. En dat moet ik nu een deukje geven. Dus dat doe ik dan ook. Daar ben ik toch leerkracht voor, hè.

Eruit lullen

‘Nou, als ik zo bekijk wat je allemaal hebt gemaakt is dat echt niet alles,’ vertel ik hem. Zijn gezicht betrekt. Ik maak het wat specifieker en som een aantal missers op. En dan komt er een aap uit de mouw: hij had niet door dat de planning uit twee bladzijden bestond in plaats van een. Ik vind zijn aapje maar een lelijk ding, want we hebben het er tijdens de online lessen meermaals over gehad en elke maandag liet ik dan ook de complete planning zien door mijn scherm met ze te delen. Ook heb ik hem al persoonlijk op zijn lage productie gewezen. Maar hij houdt bij hoog en laag vol dat hij dit niet wist. Hij had er zogezegd geen actieve herinnering aan. Dit doet me denken aan iemand anders die met zijn praatjes tot nog toe ontelbare gaatjes vult…

Oog op de toekomst

Gedurende de tweede helft van het gesprek kijken we nog even vooruit naar de middelbare school: in groep 7 delen wij kinderen en ouders alvast mee aan welk niveau wij denken qua vervolgonderwijs. Dat is in dit geval havo. Nadat hij mijn verhaaltje hierover aangehoord heeft, stelt hij me de vraag die al ruim een minuut op zijn lippen ligt: ‘Dus als ik begrijpend lezen verbeter, kan ik naar het vwo?’ Eh, ga eerst maar eens gewoon weer je werk doen in de klas. Dan zien we daarna wel verder.

Wat krom is

Deze jongen werkt actief aan zijn reputatie om verder te komen. Het vwo is een doel op zich. Zit hij eenmaal daar, dan zal hij dezelfde strategie aanhouden. Want die heeft hem toch daar gebracht? Het is een hardnekkig verschijnsel dat ik bij meer van mijn leerlingen zie. Ik vind het niet verwonderlijk. Iets goed kunnen verkopen wordt tegenwoordig hoger aangeslagen dan daadwerkelijk iets bereiken. Net als onze demissionair premier Mark Rutte, die met zijn fijnbesnaarde gevoel voor retoriek al jaren aan de top zit en weet precies hoe hij stront moet verkopen. Premier, zou dát het baantje zijn dat deze leerling van mij zou willen bemachtigen? Verbaast me niks.