Boe en paf
Er is een juffrouw die op Facebook trots meldde dat ze haar leerlingen had geleerd dat ze ‘boe’ mochten roepen als Thierry Baudet in beeld komt. Schandalig natuurlijk, en mooi breed uitgemeten in het AD en op social media. Het bestuur van de scholengemeenschap distantieert zich van het dubieuze ‘lesdoel’ van deze juf en noemt het ‘respectloos’. En dat is het ook. Deze juf heeft vast de beste bedoelingen gehad, maar bevestigt met haar actie het beeld van de linkse indoctrinatie in het onderwijs. Super jammer, want ik denk dat het onderwijs (en zeker de basisscholen) al decennia lang alle verschillende kanten van kwesties belicht, het inlevingsvermogen van kinderen aanwakkert en doorontwikkelt en zo onafhankelijk denkende individuen aflevert aan onze polariserende maatschappij. In de hoop dat ze deze veranderen in een samenleving die floreert door gebruik van rede en medemenselijkheid. Ik ken geen enkele leerkracht die kinderen ‘boe’ laat roepen. Tegen wat of wie dan ook. Wij treden daar zelfs hard tegen op. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik geen idee heb hoe het er op universiteiten aan toe gaat. Daar heb ik te kort op rondgelopen. Maar de basisschool en het voortgezet onderwijs zijn echt niet zo links als onze welbespraakte polariseerbeer verkondigt.
In schril contrast met onze zorgvuldig aangeharkte groepsdynamiek met ruimte voor iedereen, staat de grote boze grotemensenwereld. Zoals ik al zei zoeken mensen tegenwoordig niet meer naar een oplossing voor hen beiden, maar vergeldt men continu kwaad met kwaad. We groeien uit elkaar, de verkiezingsslogan van de VVD ten spijt. Voortdurend staan grote groepen tegenover elkaar. De argumenten zijn op, of te moeilijk te begrijpen voor de achterban. Gedurende de ‘veldslag’ daalt het niveau en gaat vroeg of laat iemand te ver. Dit geldt op dit moment voor zowel links als rechts. Voor de vermeende bruinhemden, maar ook voor alle mensen die zich tegen hen uitspreken. Baudet raakt een gevoelige snaar, houdt een beladen speech en jaagt hiermee natuurlijk ‘de andere groep’ uiterst succesvol tegen zich in het harnas. In plaats van de weldoordachte kritiek krijgt echter een intens simpele, naargeestige maar ook onbedoeld komische leus ‘Als je Thierry dood wil schieten, zeg dan paf!’ de meeste aandacht. Qua intentie is dit natuurlijk een graadje erger dan ‘boe’ roepen. Qua taalgebruik is het bedroevend hilarisch. ‘Paf’, dat staat op een vlaggetje dat uit een neprevolver komt. Dat zit in het vrolijke kinderlied ‘Dikkertje Dap’. Dat is toch geen bedreigende taal? Ik vind het hilarisch. Domheid zit overal. Dat is geen stok meer om elkaar mee te slaan.
Helaas kan deze domheid wel resulteren in gevaarlijke situaties. Voorkomen is beter dan genezen. Daarom zeg ik tegen jullie hetzelfde als tegen mijn leerlingen: blijf altijd nadenken. Wat doet jouw actie met iemand anders? En hoe zou jij reageren als jij in de schoenen van de ander stond? En eh… #doeslief!