#JeSuisCharlie, toch?
De wereld vervreemdt van mij. Althans, wat ik geloof dat de wereld is. Misschien is het dus beter te zeggen dat mijn wereld van mij vervreemdt. In mijn wereld is het namelijk ondenkbaar dat twaalf mensen op klaarlichte dag in koelen bloede worden afgeschoten omdat zij een ideologie aan de kaak stellen met prenten. Dat het juist dit samenspel tussen de ideologie en de reactie daarop is die hun lot bezegelde, is wat mij betreft een onweerlegbaar bewijs van hun gelijk. Voor mij, want dit past op geen enkele manier in mijn wereld.
Maar is mijn wereld dan echt een schijnwerkelijkheid? Gek genoeg doet het mij deugd dat de barbaarse moordenaars die met Kalashnikovs en zwaarden in hun hand achteloos met kogels en hoofden strooien zich aan een aloude regel uit mijn wereld houden: ze zijn gekleed in het zwart. Daarmee is het verband met hun daden en het pure kwaad dat zij teweegbrengen direct gelegd. Sorry Bruce, maar zo is het. De Uruk-Hai, the Dark Lord, the Grim Reaper… verenigd in het duister. Ik word gedwongen tot een aanlokkelijk zwart-wit denken, maar ik wil er niet aan toegeven. In ieder geval niet tot ik het antwoord weet op één vraag. Hoeveel mensen in Nederland zouden na de moord op Charlie woensdsag heimelijk gedacht hebben: ‘Net goed’?
Het lijkt namelijk zo’n losstaande daad. Losstaand van de werkelijkheid, maar ook losstaand van een achterban. Maar helaas, en helaas in de zwaarste betekenis van het woord, helaas is dat absoluut niet waar. De school in Pakistan, de metro in Londen, de trein in Madrid en nog veel meer zwarte parels aan die bloedrode ketting bevestigen een angstaanjagend patroon. Stond het maar op zichzelf! Was het maar echt volslagen losgeslagen van wat de wereld is! Nog nooit was het voor mij zo duidelijk als nu, want de terreur is daadwerkelijk een etterend onderdeel van de wereld geworden. Mijn wereld.
De rede en de menselijkheid falen oog in oog met dit kwaad, maar tegelijk bloeien zij op. In een kortstondige vlam van solidariteit veroordeelt mijn wereld de wereld. Is het dan nu ook tijd voor ons om de wapens op te pakken in plaats van pennen in de lucht te steken? De roep van de PVV-achterban om moskeeën in brand te steken te volgen? Nee! Angst, uitsluiting en represailles vormen bij uitstek de brandstof die deze terreur nodig heeft om te groeien. De mensen die woensdag dachten ‘net goed’, zijn misschien wel de belangrijkste groep van onze samenleving. Want als wij hen kunnen binnenlaten in onze wereld zal die uiteindelijk versmelten met de echte wereld, hoe zwart-wit die ook is.
Solidariteitsmanifestatie in Utrecht.
Een sympathiek stuk Daniël, en ik zou willen dat ik het met je eens kon zijn. Maar jij projecteert jouw humanistische en sociaal liberale wereldbeeld op een groep in onze samenleving die onze waarden veracht, en op basis van hun primitieve en bovenal kwaadaardige geloofsovertuiging nooit deelgenoot wil worden van onze wereld. Moslims worden geen strobreed in de weg gelegd om te floreren in onze samenleving, maar is precies onze samenleving die niet deugd volgens de Islamitische geloofsleer. Niet ‘angst, uitsluiting en represailles’ vormen, zoals jij zegt, de brandstof voor terreur, maar het islamitische geloof, de islamitische ideeën. En deze ideeën worden zeker niet heimelijk, maar in alle openheid verkondigd op de moslimse sociale media, waar je ook het antwoord op jouw vraag zal vinden, namelijk dat een zeer grote groep moslims de moord op Charlie toejuicht, ofwel toeschrijft aan ‘een Zionistisch complot tegen de moslims.’ Zij zijn het die de wereld simplificeren, haar zwart-wit maken met de Jood en de Westerling als archetype vijanden van de Islam. Wij deugen a priori niet want hoe durven wij het ins ons hoofd te halen sociale vrijheid na te streven, metafysische leugens te ontmaskeren d.m.v. wetenschap, religieuze ideeën in twijfel te trekken, dit onder meer door het bedrijven van satire. Let’s face the facts; het liberalisme blijkt het paard van Troje te zijn waarmee we de vijfde colonne hebben binnen gescheept. En wat is gebleken? Hoe liberaler wij zijn, hoe meer zij ons verachten. Dus vergeet die idealistische versmelting van werelden maar, het is Wij en Zij omdat Zij dit zo willen.