Voorlezen geblazen!
Op dit moment zijn de Nationale Voorleesdagen aan de gang. Lees deze column dus gerust voor aan uw in slaap vallende kroost, uw dementerende grootmoeder of een op de vensterbank chillende duif. Voorlezen is namelijk goed! Zowel voor de lezer als voor de luisteraar. Kinderen die worden voorgelezen beschikken vaker over voldoende woorden om goed te kunnen starten op de basisschool. Niet alleen de teksten zelf, maar ook de gesprekken ná het voorlezen dragen iets bij.
Je zou zeggen dat je met zoveel voordelen niet lang hoeft na te denken bij de opvoeding van je allerliefste zoon of dochter: gewoon voorlezen! Maar zoals dat gaat met heilzame activiteiten, is er altijd wel iets interessanters of heb je er nét de tijd niet voor deze keer. Helaas pindakaas. De laatste jaren is voorlezen wat uit de gratie geraakt. Het is niet geheel toevallig dat in deze periode de continu met internet verbonden beeldschermen een grote opmars maakten. Binnen de opvoeding worden deze veelvuldig ingezet. Hebben papa en mama nog wat tijd voor zichzelf en elkaar. Tenzij ook zíj ten prooi vallen aan de onophoudelijke stortvloed aan multimediale, virale diarree die je tegenwoordig óveral kunt bekijken. Klik je op de link, dan ben ik je kwijt…
De Nationale Voorleesdagen bestaan nu zeventien jaar en worden traditiegetrouw geopend met het Nationale Voorleesontbijt. Prinses Laurentien gaat voorop in deze strijd tegen het analfabetisme. Samen met allerlei bekende Nederlanders leest zij voor op basisscholen. In mijn klas las een vader – geen bekende Nederlander, voor zover ik weet – voor uit ‘Escape Room’ van Maren Stoffels. Een boek dat nét iets te moeilijk en te heftig is voor de kinderen uit mijn groep 7, maar ach, je moet hoge verwachtingen hebben! Toch? Super spannend en ook heel leuk om mijn klas eens een halfuur stil te zien luisteren. Want voorlezen, dat lukt me vaak niet. De kids geven ook collectief aan dat ze het niet leuk vinden om voorgelezen te worden én dat ze al jaren niet meer voorgelezen worden. In plaats daarvan lezen ze graag zélf. Dat mag op zich ook wel in de krant.
Maar deze groep is wat dat betreft een uitzondering op de regel. Over het algemeen wordt een stukje voorlezen door een klas kinderen met open armen ontvangen: even niks doen, alleen maar luisteren. Misschien stiekem wat seinen naar het meisje verderop, dat je al een tijdje leuk vindt. Of gewoon je hoofd op tafel en staren. Niet actief deel hoeven nemen. Soms mag dat gewoon. En, zoals jullie inmiddels weten, is het ook nog eens góed voor je. Dus ouders, opa’s, oma’s, juffen en meesters: kruip achter dit beeldscherm vandaan, grijp een rondslingerend boek en lees voor. Want (bijna) ieder kind vindt het leuk.