Ongelofelijk. Werkelijk ongelofelijk, en dan ook nog van het soort dat met kleine weerhaakjes in je hoofd blijft hangen. Van die weerhaakjes die in het begin kietelen zodat je moet lachen maar daarna pijn beginnen te doen. Ze prikken, en beginnen langzaam een soort angst te verspreiden dat er niets meer aan te doen is. Laat me uitleggen wat er aan de hand is.

Standard & Poor’s (S&P) is een belangrijke Amerikaanse kredietbeoordelaar, je kent het wel, van AAA via CCC naar D. Nu bracht dit instituut op 15 mei jongstleden een rapport uit over externe invloeden op wat zij ‘soevereine kredietwaardigheid’ noemen. Dit rapport spitste zich volledig toe op een van de twee ‘global mega-trends’ die een risico vormen voor de mondiale economie. Die andere mega-trend is de vergrijzing, maar dit rapport ging verrassend genoeg over klimaatverandering.

Klimaatverandering, voor veel mensen synoniem met ‘global warming’, is een hot issue de laatste tijd (vergeef mij de woordgrap). Het vijfde rapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) verschijnt dit jaar in drie delen, en de resultaten daarvan zijn niet mals. Belangrijkste conclusies in een notendop? Klimaatverandering vindt ondubbelzinnig plaats, wordt door de mens veroorzaakt en leidt tot grote risico’s voor gezondheid en veiligheid. Eerlijk gezegd is dit niets nieuws onder de zon, maar weten we nu gewoon nog wat zekerder wat rond 1960 al geopperd werd door wetenschappers als Revell & Seuss. Het vreemde is alleen dat er zo vreselijk weinig aan gebeurt. Hoe komt dat? Één van die redenen is te vinden in de comments onder de publicatie van dat S&P rapport op de website van Bloomberg. Een Bloomlezing:

“Global warming (or whatever they’re calling it this week) is played out. Nobody’s buying that nonsense anymore.”

“Too bad these folks haven’t noticed the COLD. The world is getting colder, not warmer. When will they wake up? When will Voters feel the COLD? I think the Voters have already felt the COLD, and will unfund the Global Warmers, who are frauds.”

“Another day, another propaganda article on climate change. Shills.”

Een eindeloze lijst, werkelijk pagina’s vol met dit soort reacties trekt aan je voorbij. Ik lachte hardop na de eerste drie, maar die lach verstomde langzaam. Deze mensen stemmen ook, besefte ik mij. Ik krabde aan mijn hoofd, het voelde alsof er een haakje in mijn hersenen zat. Waarom? Omdat zij stemmen op mensen als Senator Jim Inhofe, die vorige week nog dit verklaarde:

“ [wetgeving tegen klimaatverandering is] a green agenda that has been dreamed up by the environmentalist community for decades.”

 Zijn wij dan toch verloren? Volgende keer meer.