Het verhaal van de kurk

Omdat Jos gaat samenwonen heeft hij een fles champagne gekocht. Het maakt hem niet uit dat het nog ochtend is, dit nieuwe begin moet gevierd worden. Daar hoort champagne bij. Sarah staat verwachtingsvol klaar met haar glas terwijl Jos probeert de fles te ontkurken. Hij heeft dat echt wel vaker gedaan, deze kurk zit verrassend stevig in de flessenhals. Sarah vraagt of zij het moet proberen, hij antwoordt glimlachend dat het lukt. Hij heeft gewoon een goeie ondergrond nodig.

Jos zet de fles op tafel en duwt met zijn duimen tegen de kurk. Niets. Hij probeert de kurk eruit te draaien, ook dat werkt niet. Hoe kan de kurk zo vastzitten? Een fabrieksfoutje? Misschien dat de kurk per ongeluk zit vastgelijmd? Dat moet toch gecontroleerd worden? Een winkel kan toch geen flessen met vastgeklemde kurken verkopen? Jos overweegt om een nieuwe fles te halen, maar hij ziet zich al staan bij de klantenservice: “Ik krijg deze fles niet ontkurkt. Mag ik een andere?”

Sarah oppert dat het toch te vroeg is voor champagne, ze kunnen bijvoorbeeld ook appelsap drinken. Jos pakt de fles en schudt hem, in de hoop dat  de kurk vanzelf loskomt. Alhoewel de champagne wel flink bruist komt er geen beweging in de kurk. “Prima”, zegt Jos met een rood hoofd, “doe jij het dan maar.” Hij verwacht echt niet dat het haar zal lukken. Sarah neemt de fles over en duwt met haar duimen de kurk moeiteloos uit de flessenhals. Met een droge plop schiet de kurk tegen het plafond en landt met een tik op de grond. De champagne spuit uit de fles.

“Dat wordt nog wat met het samenwonen”, zegt Sarah met een knipoog terwijl zij de champagne uitschenkt. Ze klinken hun glazen en drinken. Jos begrijpt nog steeds niet waarom de kurk zo halsstarrig bleef zitten. Natuurlijk maakte Sarah net een grapje over het samenwonen. Maar hij hoopt niet dat de kurk echt een voorteken is.